اطلاعیه دفتر آیت الله مکارم شیرازی درباره مقاله ی ضد شیعی روزنامه بهار

[kamanabroo]

از سوی دفتر حضرت آيت الله العظمى مكارم شيرازى(مدّظلّه) منتشر شد:
تلاش بى‌حاصل در دفاع از يك گفتار باطل



چندى قبل مقاله موهنى از آقايى به نام غروى در روزنامه بهار بر ضدّ ولايت اميرمؤمنان على(علیه السلام) توأم با اهانت‌هاى زشت به شيعيان جهان منتشر شد كه مايه رنجش شيعيان در داخل و خارج كشور گرديد و سيل اعتراضات از هرگوشه سرازير گشت




مى‌دانيم چندى قبل مقاله موهنى از آقايى به نام غروى در روزنامه بهار بر ضدّ ولايت اميرمؤمنان على(علیه السلام) توأم با اهانت‌هاى زشت به شيعيان جهان منتشر شد كه مايه رنجش شيعيان در داخل و خارج كشور گرديد و سيل اعتراضات از هرگوشه سرازير گشت و حضرت آيت الله العظمى مكارم شيرازى(دامت بركاته) بنا به وظيفه شرعى در برابر آن موضع گرفتند و به دفاع از ولايت مولا(علیه السلام) پرداختند.

آقاى احمد منتظرى و همسر آقاى غروى در نامه‌هاى جداگانه‌اى به محضر حضرت آيت الله العظمى مكارم شيرازى(دامت بركاته) ادعا كردند كه مقاله مزبور را مكرّر مطالعه كرده‌اند و چيزى كه دلالت بر اهانت داشته باشد در آن نديده‌اند.
لازم است به ايشان توصيه كنيم كه يك بار ديگر مقاله مزبور را مطالعه كنند و اين دو جمله را در آن مقاله بخوانند: «شيعيان به جاى اين‌كه كتاب (قرآن) را امام خود بدانند خود را امام كتاب (قرآن) مى‌دانند و برخلاف خواست او، بنده «جهالت» خود شده‌اند و مدام بر حق ضايع شده على در حكومت چند روزه دنيوى مى‌گريند».
يعنى: اوّلا: شيعيان پيرو قرآن نيستند و قرآن را پيرو خود مى‌دانند. ثانياً: شيعيان بنده جهالت و نادانى خود شده‌اند و بى‌جهت از ولايت على(علیه السلام) دفاع مى‌كنند.
در عبارت ديگرى مى‌نويسد :
«در باور چه كسى مى‌گنجد كه «شيعيان اين على» رسم وى و موعظه او را كه چنگ يازيدن به حبل متين الهى (قرآن) و اتّحاد مسلمانان است كنار نهاده‌اند و به جاى تدقيق و تفقه در آيات قرآن و عمل به آنچه خداوند در كتاب از آنان خواسته اسم «على» را با «فهم ناقص» و «ناصحيح» خود از آيات كتاب و «روايات مجعوله» درهم مى‌آميزند و بر آتش تفرقه و اختلاف مسلمين هيزم مى‌ريزند و آتش‌بيار معركه مى‌شوند و در قالب حبّ و ولايت اميرالمؤمنين «بزرگ‌ترين مظالم» را در حق اهداف عاليه الهى و انسانى شريف‌ترين و زبده‌ترين گوهر جهان بشريت مرتكب مى‌شوند و بى‌آن‌كه «كوچك‌ترين» سنخيتى در بينش و منش و كنش ايشان با على وجود داشته باشند مفتخرند كه شيعه او هستند!!».
اين نويسنده با وقاحت تمام نسبت‌هاى زير را در اين عبارت خود به پيروان مولاى متقيان(علیه السلام) كه در سراسر جهان كه شامل همه علما و بزرگان و افراد عادى از زمان معصومين : تاكنون مى‌شود داده است :
1. شيعيان رسم و موعظه على(علیه السلام) را به فراموشى سپرده‌اند.
2. شيعيان به جاى عمل به دستورات الهى با فهم ناقص و ناصحيح خود از آيات و روايات معجوله راه خطا مى‌روند.
3. شيعيان (با قبول ولايت اميرمؤمنان(علیه السلام)) آتش‌بيار معركه اختلاف ميان مسلمين شده‌اند.
4. شيعيان بزرگ‌ترين ظلم را در حق اهداف عاليه اميرمؤمنان(علیه السلام) كرده‌اند.
5. شيعيان كوچك‌ترين سنخيتى در بينش و منش با على(علیه السلام) ندارند!
6. تمام رواياتى كه خلافت بلافصل مولا(علیه السلام) را اثبات مى‌كند و تمام زيارات و ادعيه‌اى كه در اين زمينه سخن مى‌گويد تمامآ «مجعول» است! (البته نقل اين عبارات زشت و بسيار موهن پسنديده نيست ولى حاميان او ما را وادار كرده‌اند).
آيا ديده‌ايد تاكنون كسى اين‌گونه وقيحانه درباره جهان تشيع و بزرگان اين مذهب الهى سخن بگويد.
البته مسئولين نظام جمهورى اسلامى كه مدافع مذهب تشيّع هستند نيز از اين فحاشى‌ها بى‌بهره نيستند!
آيا مفهوم عبارات بالا اين نيست كه تمام شيعيان اميرمؤمنان على(علیه السلام) در طول تاريخ و همه علما و انديشمندان آنها كه خلافت على(علیه السلام) را از پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) در مسأله حكومت پذيرفته‌اند افرادى نادان و جاهلند كه بر اثر جهل و نادانى خلافت بلافصل على(علیه السلام) را پذيرفته و بزرگ‌ترين ظلم را در حق حضرت كرده و هيچ سنخيتى با آن حضرت ندارند و به آن افتخار مى‌كنند.
آيا اين جمله‌ها به معنى نقد علمى و منطقى است؟ و نياز به پاسخ منطقى دارد؟
آيا اين است معنى آزادى قلم؟ و نويسنده آزاده؟ آرى از نوع آزادى كسانى كه قرآن را در غرب آتش زدند و بدترين اهانت را به پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) كردند و گفتند آزادى است.
آيا شيعيان عامل اختلاف در جهان اسلام هستند و راه اتّحاد آن است كه همگى تسليم اهل تسنّن شوند و عقيده آنها را بپذيرند. آيا معنى اتّحاد مسلمين همين است؟
* * *
جالب اين‌كه يكى از قلم به دستانى كه بر سر سفره آمريكايى‌ها نشسته و هر روز به يكى از مقدّسات مسلّم اسلام حمله مى‌كند حتى بدترين اهانت را به ساحت مقدّس قرآن مجيد كرده و آن را ساخته و پرداخته پيغمبر اسلام(صلی الله علیه و آله) مى‌داند (نه وحى الهى)، و در اهانت به بزرگان دين نيز گوى سبقت را ربوده، به يارى آقاى غروى برخاسته است و اهانت بسيار زشتى نسبت به حضرت آيت الله العظمى مكارم شيرازى(مدّظلّه) روا داشته، و گروهى از همفكران او از قلمزنان خارج‌نشين نيز با او همصدا شده و زشت‌گويى و اهانت را سرداده‌اند.
البته از كسانى كه سخن منطقى ندارند جاى تعجب نيست كه به دشنام و زشت‌گويى روى آورند.
اين‌گونه دفاع‌ها از سوى اين‌گونه اشخاص مفهومش اين است كه نويسنده مقاله توهين‌آميز روزنامه بهار را با خودشان همفكر مى‌دانند و اين است كه كار را پيچيده‌تر مى‌كند.
البته اگر آن گروه از افراد خارج‌نشين به فقيهى بزرگ از فقهاى اسلام به خاطر حمايت از ساحت مقدس اميرمؤمنان على بن ابى‌طالب(علیه السلام) اهانت كنند نيز عجيب نيست. عمّال بنى‌اميه هفتاد سال اميرمؤمنان على(علیه السلام) را برفراز منابر (العياذ بالله) لعن مى‌كردند ولى ذرّه‌اى از مقام شامخ اميرمؤمنان(علیه السلام) كاسته نشد، بلكه مخالفت آن گروه شناخته شده، عظمت او را آشكارتر ساخت.
اضافه بر اين هر نيشى در راه دفاع از مقام ولايت آن حضرت(علیه السلام) نوش است و هر زهرى نوشدارو و ذخيره يوم‌المعاد.
انصاف دهيد آيا آن همه نسبت‌هاى زشت و ناروا را به كل جهان تشيّع دادن از سوى نويسنده آن مقاله جرم محسوب نمى‌شود و قابل تعقيب نيست؟! آيا آنها كه به دفاع از آن برمى‌خيزند شريك جرم محسوب نمى‌شوند؟
* * *
مطالب ديگرى كه در اين مقاله آمده بود از قبيل انكار دلالت روايت متواتر غدير برخلافت اميرمؤمنان على(علیه السلام) يا انكار آيه (أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ) و امثال آن، يك سلسله مطالب تكرارى است كه ده‌ها بار به وسيله بزرگان علماى شيعه از آن پاسخ كافى و شافى داده شد و حضرت آيت الله العظمى مكارم نيز در «تفسير نمونه» كاملاً آن را روشن ساخته‌اند و چيزى نيست كه نياز به پاسخ مجدد داشته باشد.
اين نكته نيز شايان توجه است كه نويسنده مقاله مى‌گويد :
تعيين و نصب امام از سوى پيغمبر(صلی الله علیه و آله) (البته به فرمان الهى) مخالف اصل آزادگى و نوعى بردگى است عين عبارت چنين است: «نصب يا تعيين در خود، مفهوم سلب آزادى و نوعى از بندگى و بردگى را دارد».
اگر اين سخن درست باشد يعنى بعثت پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) از سوى خدا كه هم پيشواى سياسى بود (چون تشكيل حكومت داد) و هم الگوى ايمانى، نوعى بندگى و بردگى بوده كه از سوى خدا بر مردم تحميل شده است، همچنين در بسيارى از انبياى پيشين.
در قرآن مجيد در آيه 247 سوره بقره، مربوط به داستانى از بنى‌اسرائيل مى‌خوانيم: (وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكاً): «پيغمبر آنها به آنها فرمود: خداوند طالوت را به عنوان زمامدار شما برگزيده است».
حتى بنى‌اسرائيل بر اين انتخاب الهى اعتراض كردند و خود را شايسته‌تر براى اين مقام دانستند، اما او در جواب گفت: (إِنَّ اللهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِى الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللهُ يُؤْتِى مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ وَاللهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ) : «خداوند او را بر شما برگزيده و او را در دانش و توانايى جسمانى فراوانى بخشيده است خداوند ملكش را به هر كس بخواهد مى‌بخشد و خداوند احسانى گسترده دارد و (از لياقت افراد) آگاه است».
همچنين در مورد داود و سليمان و حتى حضرت موسى آيا تمام اينها مصداق بردگى و سلب آزادى مردم بود؟ اشتباه مهم آنها در اين است كه انتخاب خدا را همچون انتخاب بندگان تصوّر كرده‌اند و آن را دليل بر سلب آزادگى و بردگى شمرده‌اند.
* * *
در پايان لازم مى‌دانم اين نكته را عرض كنم: از افرادى كه ايمان و عشق و علاقه به ولايت مولا على(علیه السلام) دارند تسليم دروغ‌پردازى و غوغاطلبى اين و آن نشوند و مسائل جناحى را بر ايمان و عشق و علاقه به مولاى متقيان(علیه السلام) مقدّم ندارند و راضى نشوند كه در كشور اميرمؤمنان(علیه السلام) به اين آسانى به همه پيروانش هتك و مقام والاى آن حضرت(علیه السلام) زير سؤال رود و مراقب روز حساب خود باشند. ان ربك لبالمرصاد

مسئول بخش فرهنگى
دفتر حضرت آيت الله العظمى مكارم شيرازى(مدّظلّه العالى)
حجت‌الاسلام محمد ربّانى
1392/10/09

تاریخ انتشار : « 1392/10/11 »
http://makarem.ir/news/?typeinfo=4&l...=1&PageIndex=0

[ab.bb]

پیروان تمام ادیان خصوصا مسلمانان باید آستانه تحمل خودشون رو بالا ببرن. همونقدر که معتقدین به یک باور حق اظهار نظر دارند، منتقدین هم حق دارن.اعمال ممنوعیت و محکومیت های قرون وسطایی چهره دین و دین باوران رو خراب میکنه.

[kamanabroo]

پیروان تمام ادیان خصوصا مسلمانان باید آستانه تحمل خودشون رو بالا ببرن. همونقدر که معتقدین به یک باور حق اظهار نظر دارند، منتقدین هم حق دارن.اعمال ممنوعیت و محکومیت های قرون وسطایی چهره دین و دین باوران رو خراب میکنه.

اینکه آستانه تحمل ها باید بالا بره درسته و یه حرفه

اینکه یه عده بخوان هر جوری که دوست دارن حرف بزنن و اعتقادات دیگران رو زیر سوال ببرن و بی حرمتی کنن یه حرف دیگه است

امیدوارم منظورتون از ممنوعیت و محکومیت قرون وسطایی بحث این اطلاعیه ی دفتر حضرت آیت الله مکارم شیرازی نباشه.

حتی اگر بنده الان بخوام اعتقادات شما رو جوری نقد کنم که در اون بی ادبی و هتاکی و بی حرمتی باشه و ا ز اون بی احترامی برداشت بشه مسلما ناراحت خواهید شد. و اگر ناراحت نشید جای تعجبه!

نقد کردن و اظهار نظر کردن در حوزه دین و اعتقادات و ادیان آداب و رسوم خاصی داره که اهل فن می دانند. اما وقتی کسی حرفی برای گفتن نداره میاد از طریق هتاکی و بی احترامی و کوچک کردن و .. این کار رو انجام میده که می طلبد مسلمانان نشان بدهند که نسبت به این حرکات بیدار هستند.

[ab.bb]

اینکه آستانه تحمل ها باید بالا بره درسته و یه حرفه
اینکه یه عده بخوان هر جوری که دوست دارن حرف بزنن و اعتقادات دیگران رو زیر سوال ببرن و بی حرمتی کنن یه حرف دیگه است
امیدوارم منظورتون از ممنوعیت و محکومیت قرون وسطایی بحث این اطلاعیه ی دفتر حضرت آیت الله مکارم شیرازی نباشه.
حتی اگر بنده الان بخوام اعتقادات شما رو جوری نقد کنم که در اون بی ادبی و هتاکی و بی حرمتی باشه و ا ز اون بی احترامی برداشت بشه مسلما ناراحت خواهید شد. و اگر ناراحت نشید جای تعجبه!
نقد کردن و اظهار نظر کردن در حوزه دین و اعتقادات و ادیان آداب و رسوم خاصی داره که اهل فن می دانند. اما وقتی کسی حرفی برای گفتن نداره میاد از طریق هتاکی و بی احترامی و کوچک کردن و .. این کار رو انجام میده که می طلبد مسلمانان نشان بدهند که نسبت به این حرکات بیدار هستند.

بی ادبی و بی حرمتی چیزی از ارزش دین و مقدسین کم نمیکنه.برعکس گوینده خودش رو بی حرمت میکنه.گذشته از این باید بدونید که مرز مشخصی برای توهین آمیز بودن یک کلام وجود نداره.
فرضا ، کسی میگه: «کتاب قرآن نوشته ذهن انسانه نه خدا یا اینکه کتاب تورات تحریف شده و یهودیان گمراه هستند» خب چطور میشه؛ تایین کرد این جملات توهین آمیز هست یا نه .
اگر بخواهیم، نقد کنیم؛ بدون اینکه کسی بهش بر بخوره یا اینکه فکر کنه بهش توهین شده ؛ چنین نقدی ممکن نیست.همواره میشه از یک نقد،تفسیر توهین آمیز بیرون کشید.
از طرفی ، آیا در مقالاتی که ما بر علیه بقیه مذاهب مینویسیم، نمیشه مثل همین جملاتی رو که توی این اطلاعیه توهین آمیز خونده شده؛ پیدا کرد؟

[عبدالله91]

بی ادبی و بی حرمتی چیزی از ارزش دین و مقدسین کم نمیکنه.برعکس گوینده خودش رو بی حرمت میکنه.گذشته از این باید بدونید که مرز مشخصی برای توهین آمیز بودن یک کلام وجود نداره.

سلام

هیچ چیزی نمیتونه از ارزش مقدسات و دین کم بکنه حتی اگه تمامی بشر کفر بورزند.

اما این به این معنی نیس که مردم بشینن و دست روی دست بگذارند و بگویند از ارزش دین و... که کم نمیشه بذار هر چی میخوان بگن؛ گوینده خودشو بی حرمت میکنه.اگه به عقاید یک فرد توهین بشه و اون فرد ساکت بشینه تاییدگر جملات گفته شده و نوشته شدۀ طرف مقابل است هر چند خدا از بشر بی نیاز هست. این دفاع از عقیده باید باشد و اگر فردی از عقایدش دفاع نکرد باید بهش شک کرد.

سند معتبر داشتن نیازی به هتاکی ندارد. عالم نیازی به توهین و اهانت ندارد مگر اینکه یه جای کارش بلنگه.

کسی میگه: «کتاب قرآن نوشته ذهن انسانه نه خدا یا اینکه کتاب تورات تحریف شده و یهودیان گمراه هستند» خب چطور میشه؛ تایین کرد این جملات توهین آمیز هست یا نه .

این چه حرفیه که میزنین؟ توهین آمیزی گفتار و جملات رو نمیشه مشخص کرد؟از ارزش چیزی کاستن نشانۀ توهین نیست؟ به عقاید یک ملت بزرگی توهین کردن اسمش چی میتونه باشه؟ اگر میگویند کتب دیگر تحریف شده دلیل و مدرک می آورند نه اینکه مثه نویسنده و حامیان این مقاله دنباله رو هوای نفسانی خود باشند.

دوست عزیز برای بحث در هر موردی باید علم و آگاهی داشت. هر کسی نمیتونه و اجازه نداره با هر نیتی دست به قلم ببره و مغشوشات ذهنی خودشو رو کاغذ بیاره.

شما دوست عزیز هم میخواهید دربارۀ چیزی حرف بزنین باید درموردش علم داشته باشین. در زمینه ای که کسی علم نداشته باشه یا باید سکوت اختیار بکنه یا دنبال علمش بره و یاد بگیره و بعد بیاد بحث بکنه.

در کتاب «شبهای پیشاور» به همه چیز پاسخ داده شده. اگه کسی سوال داره و میخواد مطلبی بنویسه باید اول چنین کتبی رو بخونه بعد. برا اثبات غیرحق بودن شیعه علمای بزرگ پیشاور با حضور عدۀ زیادی یک عاللم شیعی رو نگه داشته اند تا جلوی مردم خودشون ثابت بکنند که شیعه حق نیست و به راحتی می توانند ثابت بکنند که حق نیست. عالم شیعی با استناد به منابع اهل سنت همه چیز رو اثبات میکنه و همین بحث در روزنامه های پیشاور به چاپ رسید و قریب به 200 نفر حضورا مباحث رو یادداشت کرده اند. این عالم در خیلی جاها مباحثی داشته حتی در کشور هندوستان.

یک بند کوچک از فرمایشات ایشان رو در آغاز بحث می آورم تا شیوۀ بحث و منطق یک عالم مشخص بشه؛ کسی اگر خواست برود مطالعه بکند: ایشان وقتی حاضر به مباحثه شدند فرمودند:«با کمال میل برای اصغای کلمات و فرمایشات تان حاضرم، ولی به یک شرط که: آقایان لطفا دیدۀ تعصب و عادت را بسته و با نظر انصاف و علم و منطق، مانند دو برادر برای حل شبهات صحبت کنیم، مجادلات و تعصبات قومی رو کنار بگذاریم»{کتاب شبهای پیشاور صفحۀ 98 ؛بند3 ترجمۀ کریم فیضی تبریزی؛ نشر احتجاج ؛نوبت چاپ دوم زمستان 1386}

عالم وقتی علم دارد نیازی به توهین ندارد. اهل علم اهل بصیرتند نه اهل بی منطقی و توهین و اهانت.

اگر راست می گویند بشینند و بحث بکنند و علم و بصیرت به خرج بدهند نه آنکه توهین بکنند. آنانی که اهل بحث منطقی نیستند و فقط از دور به شیوه های یک طرفه و توهین متوصل میشوند نه تنها علم ندارند بلکه افساری بر گردنشان افکنده شده که در تاریکی جهالت خود گرفتارند و کور و کر و لال عقلی هستند.(آنانی که توهین میکنند و اهل بحث و منطق علمی نیستند)

[عبدالله91]

در سایت تبیان کتاب صوتی این کتاب موجود هست. کتاب بسیار جالبی است که اکثرا به منابع برادران اهل تسنن اشاره شده .

[ریپورتر]

کار این روزنامه بسیار توهین آمیز بوده و از روی غرض.گاهی بحث انتقاد هست و توش تمسخر و بی احترامی نیست و باید به انتقاد جواب داد ولی گاهی مثل این توهین هست که باید به موضوع رسیدگی بشه و مسببینش مجازات بشن.در هیچ جای دنیا تمسخر جایزه نداره بلکه برخورد میشه چون باعث تشنج وناراحتی میشه

[ab.bb]

هیچ چیزی نمیتونه از ارزش مقدسات و دین کم بکنه حتی اگه تمامی بشر کفر بورزند.
اما این به این معنی نیس که مردم بشینن و دست روی دست بگذارند و بگویند از ارزش دین و... که کم نمیشه بذار هر چی میخوان بگن؛ گوینده خودشو بی حرمت میکنه.اگه به عقاید یک فرد توهین بشه و اون فرد ساکت بشینه تاییدگر جملات گفته شده و نوشته شدۀ طرف مقابل است هر چند خدا از بشر بی نیاز هست. این دفاع از عقیده باید باشد و اگر فردی از عقایدش دفاع نکرد باید بهش شک کرد.سند معتبر داشتن نیازی به هتاکی ندارد. عالم نیازی به توهین و اهانت ندارد مگر اینکه یه جای کارش بلنگه.

به نکات خوبی اشاره کردین. منتها منظور من رو درست متوجه نشدین.من نگفتم در مقابل توهین یا انتقاد سکوت کنید. بلکه از اعمال ممنوعیت و محکومیت های قرون وسطایی خوداری کنید. به عبارت بهتر اگر کتابی در نقد دین نوشته میشه؛ بجای اینکه فورا نویسنده اش رو مرتد و محکوم به اعدام و کتابش رو ممنوع کنیم. بیایم یک کتاب در جوابش بنویسیم و به تمام شبهات پاسخ بدیم.
اگر مردم از توهین یک شخصی در رسانه ناراحت شدن؛ بیان بیرون تظاهرات مصالمت آمیز داشته باشن.جواب کتاب و مقاله رو با چماق و اعدام نمیدن.
اگر با مخالفین دین، رفتار خشونت آمیز داشته باشیم؛ یعنی قبول کردیم؛ یه جای کارمون میلنگه.اگر مخالف خودمون رو تحمل کردیم؛ رفعت و محبت دینی رو نشون دادیم. وگرنه همه ادیان معتقدین خودشون رو تکریم می کنند.

این چه حرفیه که میزنین؟ توهین آمیزی گفتار و جملات رو نمیشه مشخص کرد؟از ارزش چیزی کاستن نشانۀ توهین نیست؟ به عقاید یک ملت بزرگی توهین کردن اسمش چی میتونه باشه؟

وقتی من مخالف دینی هستم؛ یعنی اون دین برای من ارزشی نداره.پس قصد دارم؛ بی ارزش بودنش رو ثابت کنم.که این یعنی ، ارزش دین رو در گفتارم کاهش میدم. اگر حرف شما رو ملاک قرار بدیم؛ هیچ کس حق نقد دینی رو نداره. چون داره از ارزش آن کم میکنه.

اگر میگویند کتب دیگر تحریف شده دلیل و مدرک می آورند نه اینکه مثه نویسنده و حامیان این مقاله دنباله رو هوای نفسانی خود باشند.
دوست عزیز برای بحث در هر موردی باید علم و آگاهی داشت. هر کسی نمیتونه و اجازه نداره با هر نیتی دست به قلم ببره و مغشوشات ذهنی خودشو رو کاغذ بیاره.
اینکه باید باعلم و آگاهی سخن گفت،کلام درستی هست. منتها شاخص علم و آگاهی چیه. آیا هرکس که مدرک حوزه و دانشگاه داره، حق صحبت درباره دین رو داره.یا اینکه هرکس که مورد تایید علمای دینی هست؛میتونه از دین حرف بزنه.آیا هرکس که در قبال صحبتش مدارک ارائه بده؛ حق صحبت داره. اگر معیار مدرک باشه؛ چرا تمام کتاب هایی که نقد به اسلام میکنن؛ ممنونه. یعنی در طول تاریخ حتی یک نفر با مدرک سخن نگفته.اصلا چه بهتر که حرفش بدون مدرک باشه. اینکه به نفع ماست؛ به راحتی مغلوبش می کنیم.
اینکه هرکسی با هر نیتی حق نوشتن ندارد؛ یعنی چه. فقط موافقین حق نوشت دارند.فقط افرادی که خلوص نیت دارند حق نوشتن دارند.فرض اینکه نیتش رد یک دین باشد.چون این نیت رو داره؛ نباید بنویسه یا بر عکس حتما حق نوشتن داره.
شخص با هر نیتی هم که نوشته باشه، مهم اینکه ما پاسخ مناسب و کامل بهش بدیم.

برای اینکه موضوع بحث مشخص باشه؛ عرض میکنم. بحث من درباره نحوه برخورد با اشخاص منتقد دینی هست. مخالف برخوردهای خشونت آمیز و به طور کلی رفتار های قرون وسطایی هستم.

[عبدالله91]

اینکه هرکسی با هر نیتی حق نوشتن ندارد؛ یعنی چه. فقط موافقین حق نوشت دارند.فقط افرادی که خلوص نیت دارند حق نوشتن دارند.فرض اینکه نیتش رد یک دین باشد.چون این نیت رو داره؛ نباید بنویسه یا بر عکس حتما حق نوشتن داره.
شخص با هر نیتی هم که نوشته باشه، مهم اینکه ما پاسخ مناسب و کامل بهش بدیم.

برای اینکه موضوع بحث مشخص باشه؛ عرض میکنم. بحث من درباره نحوه برخورد با اشخاص منتقد دینی هست. مخالف برخوردهای خشونت آمیز و به طور کلی رفتار های قرون وسطایی هستم.

وقتی یه دانشمند و علمایی دربارۀ یک چیز کلا بحث کردند و با دلیل و مدرک ثابت شده حالا یه نفر که در حد دانشمندان(چه شیعه و چه سنی) نباشه بیاد توهین بکنه به این میگن نقد و انتقادات؟

فردی که دارای سوادی در حد علما(چه شیعه و چه سنی) نیست بهتره بره کتبهای ایشان را مطالعه بکنه بعد اگر دلیل و مدرکی داشت بیاد حرف بزنه.

مگه علما(هر دو شیعه و سنی) و دین بازیچه دست بیسوادها و توهین کنندگان هست؟

وقتی دربارۀ موضوعی سالیان قبل بحث شده و اثبات شده و.. یه هتاک که نباید بیاد و هتاکی بکنه.

واقعا به دور از انصاف هست که کسی خلاف دانشمندان خودش حرف بزنه. ابن ابیحدید معتزلی دانشمند بزرگ سنی مذهب در کتاب شرح نهج البلاغه حرفایی رو در این باره زده که دهن هر هتاکی رو میبنده. این کم خردان حتی کتب خودشون رو مطالعه نمیکنن.

دوست عزیز میدونی چیه بعضی آدما واقعا گاهی میخوان ثابت بکنن که چقد به روز و اکروزی هستند می آیند به عقل و شعور خودشون توهین میکنند.

اول کتب معتبر از هر دو طرف رو مطالعه بکنند بعد شبهات رو بیاییند حل بکنند وقتی چنین نمیکنند با این افراد باید برخورد بشه تا شیوۀ علمی جای خودشو به هتاکی نده.

علما چرا باید وقتی کتاب و دلایلی هست دوباره بیایند و وقت بگذارند تا دوباره همونارو بنویسند اونم در مقابل یک فردی که سواد و اطلاعاتی نداره.

[ab.bb]

وقتی یه دانشمند و علمایی دربارۀ یک چیز کلا بحث کردند و با دلیل و مدرک ثابت شده حالا یه نفر که در حد دانشمندان(چه شیعه و چه سنی) نباشه بیاد توهین بکنه به این میگن نقد و انتقادات؟

فردی که دارای سوادی در حد علما(چه شیعه و چه سنی) نیست بهتره بره کتبهای ایشان را مطالعه بکنه بعد اگر دلیل و مدرکی داشت بیاد حرف بزنه.

مگه علما(هر دو شیعه و سنی) و دین بازیچه دست بیسوادها و توهین کنندگان هست؟

وقتی دربارۀ موضوعی سالیان قبل بحث شده و اثبات شده و.. یه هتاک که نباید بیاد و هتاکی بکنه.

واقعا به دور از انصاف هست که کسی خلاف دانشمندان خودش حرف بزنه. ابن ابیحدید معتزلی دانشمند بزرگ سنی مذهب در کتاب شرح نهج البلاغه حرفایی رو در این باره زده که دهن هر هتاکی رو میبنده. این کم خردان حتی کتب خودشون رو مطالعه نمیکنن.

دوست عزیز میدونی چیه بعضی آدما واقعا گاهی میخوان ثابت بکنن که چقد به روز و اکروزی هستند می آیند به عقل و شعور خودشون توهین میکنند.

اول کتب معتبر از هر دو طرف رو مطالعه بکنند بعد شبهات رو بیاییند حل بکنند وقتی چنین نمیکنند با این افراد باید برخورد بشه تا شیوۀ علمی جای خودشو به هتاکی نده.

علما چرا باید وقتی کتاب و دلایلی هست دوباره بیایند و وقت بگذارند تا دوباره همونارو بنویسند اونم در مقابل یک فردی که سواد و اطلاعاتی نداره.

سوالات و موضوعاتی که مطرح کردید؛ تکراری هست. در نقل قول قبلی بهشون پاسخ دادم. بهتر بود؛ اگر به هرکدوم از جملات من، نقد داشتین؛ مشخصا به همون جواب میدادین.ضمن اینکه من در آخر نقل قول، موضوع بحثم رو مشخصا اعلام کردم.اگر به اون موضوع انتقادی دارین؛ میتونیم این صحبت رو ادامه بدیم.