اطلاعیه دفتر آیت الله مکارم شیرازی درباره مقاله ی ضد شیعی روزنامه بهار

[عبدالله91]

بی ادبی و بی حرمتی چیزی از ارزش دین و مقدسین کم نمیکنه.برعکس گوینده خودش رو بی حرمت میکنه.گذشته از این باید بدونید که مرز مشخصی برای توهین آمیز بودن یک کلام وجود نداره.

سلام

هیچ چیزی نمیتونه از ارزش مقدسات و دین کم بکنه حتی اگه تمامی بشر کفر بورزند.

اما این به این معنی نیس که مردم بشینن و دست روی دست بگذارند و بگویند از ارزش دین و... که کم نمیشه بذار هر چی میخوان بگن؛ گوینده خودشو بی حرمت میکنه.اگه به عقاید یک فرد توهین بشه و اون فرد ساکت بشینه تاییدگر جملات گفته شده و نوشته شدۀ طرف مقابل است هر چند خدا از بشر بی نیاز هست. این دفاع از عقیده باید باشد و اگر فردی از عقایدش دفاع نکرد باید بهش شک کرد.

سند معتبر داشتن نیازی به هتاکی ندارد. عالم نیازی به توهین و اهانت ندارد مگر اینکه یه جای کارش بلنگه.

کسی میگه: «کتاب قرآن نوشته ذهن انسانه نه خدا یا اینکه کتاب تورات تحریف شده و یهودیان گمراه هستند» خب چطور میشه؛ تایین کرد این جملات توهین آمیز هست یا نه .

این چه حرفیه که میزنین؟ توهین آمیزی گفتار و جملات رو نمیشه مشخص کرد؟از ارزش چیزی کاستن نشانۀ توهین نیست؟ به عقاید یک ملت بزرگی توهین کردن اسمش چی میتونه باشه؟ اگر میگویند کتب دیگر تحریف شده دلیل و مدرک می آورند نه اینکه مثه نویسنده و حامیان این مقاله دنباله رو هوای نفسانی خود باشند.

دوست عزیز برای بحث در هر موردی باید علم و آگاهی داشت. هر کسی نمیتونه و اجازه نداره با هر نیتی دست به قلم ببره و مغشوشات ذهنی خودشو رو کاغذ بیاره.

شما دوست عزیز هم میخواهید دربارۀ چیزی حرف بزنین باید درموردش علم داشته باشین. در زمینه ای که کسی علم نداشته باشه یا باید سکوت اختیار بکنه یا دنبال علمش بره و یاد بگیره و بعد بیاد بحث بکنه.

در کتاب «شبهای پیشاور» به همه چیز پاسخ داده شده. اگه کسی سوال داره و میخواد مطلبی بنویسه باید اول چنین کتبی رو بخونه بعد. برا اثبات غیرحق بودن شیعه علمای بزرگ پیشاور با حضور عدۀ زیادی یک عاللم شیعی رو نگه داشته اند تا جلوی مردم خودشون ثابت بکنند که شیعه حق نیست و به راحتی می توانند ثابت بکنند که حق نیست. عالم شیعی با استناد به منابع اهل سنت همه چیز رو اثبات میکنه و همین بحث در روزنامه های پیشاور به چاپ رسید و قریب به 200 نفر حضورا مباحث رو یادداشت کرده اند. این عالم در خیلی جاها مباحثی داشته حتی در کشور هندوستان.

یک بند کوچک از فرمایشات ایشان رو در آغاز بحث می آورم تا شیوۀ بحث و منطق یک عالم مشخص بشه؛ کسی اگر خواست برود مطالعه بکند: ایشان وقتی حاضر به مباحثه شدند فرمودند:«با کمال میل برای اصغای کلمات و فرمایشات تان حاضرم، ولی به یک شرط که: آقایان لطفا دیدۀ تعصب و عادت را بسته و با نظر انصاف و علم و منطق، مانند دو برادر برای حل شبهات صحبت کنیم، مجادلات و تعصبات قومی رو کنار بگذاریم»{کتاب شبهای پیشاور صفحۀ 98 ؛بند3 ترجمۀ کریم فیضی تبریزی؛ نشر احتجاج ؛نوبت چاپ دوم زمستان 1386}

عالم وقتی علم دارد نیازی به توهین ندارد. اهل علم اهل بصیرتند نه اهل بی منطقی و توهین و اهانت.

اگر راست می گویند بشینند و بحث بکنند و علم و بصیرت به خرج بدهند نه آنکه توهین بکنند. آنانی که اهل بحث منطقی نیستند و فقط از دور به شیوه های یک طرفه و توهین متوصل میشوند نه تنها علم ندارند بلکه افساری بر گردنشان افکنده شده که در تاریکی جهالت خود گرفتارند و کور و کر و لال عقلی هستند.(آنانی که توهین میکنند و اهل بحث و منطق علمی نیستند)