اطلاعیه دفتر آیت الله مکارم شیرازی درباره مقاله ی ضد شیعی روزنامه بهار

[عبدالله91]

اینکه هرکسی با هر نیتی حق نوشتن ندارد؛ یعنی چه. فقط موافقین حق نوشت دارند.فقط افرادی که خلوص نیت دارند حق نوشتن دارند.فرض اینکه نیتش رد یک دین باشد.چون این نیت رو داره؛ نباید بنویسه یا بر عکس حتما حق نوشتن داره.
شخص با هر نیتی هم که نوشته باشه، مهم اینکه ما پاسخ مناسب و کامل بهش بدیم.

برای اینکه موضوع بحث مشخص باشه؛ عرض میکنم. بحث من درباره نحوه برخورد با اشخاص منتقد دینی هست. مخالف برخوردهای خشونت آمیز و به طور کلی رفتار های قرون وسطایی هستم.

وقتی یه دانشمند و علمایی دربارۀ یک چیز کلا بحث کردند و با دلیل و مدرک ثابت شده حالا یه نفر که در حد دانشمندان(چه شیعه و چه سنی) نباشه بیاد توهین بکنه به این میگن نقد و انتقادات؟

فردی که دارای سوادی در حد علما(چه شیعه و چه سنی) نیست بهتره بره کتبهای ایشان را مطالعه بکنه بعد اگر دلیل و مدرکی داشت بیاد حرف بزنه.

مگه علما(هر دو شیعه و سنی) و دین بازیچه دست بیسوادها و توهین کنندگان هست؟

وقتی دربارۀ موضوعی سالیان قبل بحث شده و اثبات شده و.. یه هتاک که نباید بیاد و هتاکی بکنه.

واقعا به دور از انصاف هست که کسی خلاف دانشمندان خودش حرف بزنه. ابن ابیحدید معتزلی دانشمند بزرگ سنی مذهب در کتاب شرح نهج البلاغه حرفایی رو در این باره زده که دهن هر هتاکی رو میبنده. این کم خردان حتی کتب خودشون رو مطالعه نمیکنن.

دوست عزیز میدونی چیه بعضی آدما واقعا گاهی میخوان ثابت بکنن که چقد به روز و اکروزی هستند می آیند به عقل و شعور خودشون توهین میکنند.

اول کتب معتبر از هر دو طرف رو مطالعه بکنند بعد شبهات رو بیاییند حل بکنند وقتی چنین نمیکنند با این افراد باید برخورد بشه تا شیوۀ علمی جای خودشو به هتاکی نده.

علما چرا باید وقتی کتاب و دلایلی هست دوباره بیایند و وقت بگذارند تا دوباره همونارو بنویسند اونم در مقابل یک فردی که سواد و اطلاعاتی نداره.