اطلاعیه دفتر آیت الله مکارم شیرازی درباره مقاله ی ضد شیعی روزنامه بهار

[ab.bb]

هیچ چیزی نمیتونه از ارزش مقدسات و دین کم بکنه حتی اگه تمامی بشر کفر بورزند.
اما این به این معنی نیس که مردم بشینن و دست روی دست بگذارند و بگویند از ارزش دین و... که کم نمیشه بذار هر چی میخوان بگن؛ گوینده خودشو بی حرمت میکنه.اگه به عقاید یک فرد توهین بشه و اون فرد ساکت بشینه تاییدگر جملات گفته شده و نوشته شدۀ طرف مقابل است هر چند خدا از بشر بی نیاز هست. این دفاع از عقیده باید باشد و اگر فردی از عقایدش دفاع نکرد باید بهش شک کرد.سند معتبر داشتن نیازی به هتاکی ندارد. عالم نیازی به توهین و اهانت ندارد مگر اینکه یه جای کارش بلنگه.

به نکات خوبی اشاره کردین. منتها منظور من رو درست متوجه نشدین.من نگفتم در مقابل توهین یا انتقاد سکوت کنید. بلکه از اعمال ممنوعیت و محکومیت های قرون وسطایی خوداری کنید. به عبارت بهتر اگر کتابی در نقد دین نوشته میشه؛ بجای اینکه فورا نویسنده اش رو مرتد و محکوم به اعدام و کتابش رو ممنوع کنیم. بیایم یک کتاب در جوابش بنویسیم و به تمام شبهات پاسخ بدیم.
اگر مردم از توهین یک شخصی در رسانه ناراحت شدن؛ بیان بیرون تظاهرات مصالمت آمیز داشته باشن.جواب کتاب و مقاله رو با چماق و اعدام نمیدن.
اگر با مخالفین دین، رفتار خشونت آمیز داشته باشیم؛ یعنی قبول کردیم؛ یه جای کارمون میلنگه.اگر مخالف خودمون رو تحمل کردیم؛ رفعت و محبت دینی رو نشون دادیم. وگرنه همه ادیان معتقدین خودشون رو تکریم می کنند.

این چه حرفیه که میزنین؟ توهین آمیزی گفتار و جملات رو نمیشه مشخص کرد؟از ارزش چیزی کاستن نشانۀ توهین نیست؟ به عقاید یک ملت بزرگی توهین کردن اسمش چی میتونه باشه؟

وقتی من مخالف دینی هستم؛ یعنی اون دین برای من ارزشی نداره.پس قصد دارم؛ بی ارزش بودنش رو ثابت کنم.که این یعنی ، ارزش دین رو در گفتارم کاهش میدم. اگر حرف شما رو ملاک قرار بدیم؛ هیچ کس حق نقد دینی رو نداره. چون داره از ارزش آن کم میکنه.

اگر میگویند کتب دیگر تحریف شده دلیل و مدرک می آورند نه اینکه مثه نویسنده و حامیان این مقاله دنباله رو هوای نفسانی خود باشند.
دوست عزیز برای بحث در هر موردی باید علم و آگاهی داشت. هر کسی نمیتونه و اجازه نداره با هر نیتی دست به قلم ببره و مغشوشات ذهنی خودشو رو کاغذ بیاره.
اینکه باید باعلم و آگاهی سخن گفت،کلام درستی هست. منتها شاخص علم و آگاهی چیه. آیا هرکس که مدرک حوزه و دانشگاه داره، حق صحبت درباره دین رو داره.یا اینکه هرکس که مورد تایید علمای دینی هست؛میتونه از دین حرف بزنه.آیا هرکس که در قبال صحبتش مدارک ارائه بده؛ حق صحبت داره. اگر معیار مدرک باشه؛ چرا تمام کتاب هایی که نقد به اسلام میکنن؛ ممنونه. یعنی در طول تاریخ حتی یک نفر با مدرک سخن نگفته.اصلا چه بهتر که حرفش بدون مدرک باشه. اینکه به نفع ماست؛ به راحتی مغلوبش می کنیم.
اینکه هرکسی با هر نیتی حق نوشتن ندارد؛ یعنی چه. فقط موافقین حق نوشت دارند.فقط افرادی که خلوص نیت دارند حق نوشتن دارند.فرض اینکه نیتش رد یک دین باشد.چون این نیت رو داره؛ نباید بنویسه یا بر عکس حتما حق نوشتن داره.
شخص با هر نیتی هم که نوشته باشه، مهم اینکه ما پاسخ مناسب و کامل بهش بدیم.

برای اینکه موضوع بحث مشخص باشه؛ عرض میکنم. بحث من درباره نحوه برخورد با اشخاص منتقد دینی هست. مخالف برخوردهای خشونت آمیز و به طور کلی رفتار های قرون وسطایی هستم.