هدف از آفرینش انسان؟!

[kamanabroo]

سوالی که برای من پیش اومد. در ریاضیات ما یاد میگریم که منطقی فکر کنیم و با منطق جلو بریم:

1- اگر خالقی چیزی را بدون هدفی خلق کند کار عبث و بیهوده ای کرده و حکیم نمی باشد
2- پس مسلما این خالق هدفی داشته و طبق این پست آن هدف عبادت آن خالق بوده است
3- اگر خالق نیاز به عبادت مخلوق داشته باشد دیگر بی نیاز نیست
4- اگر خالق برای تفریح, مخلوق را برای عبادت بیافریند پس در او احساس نیاز (تفریج کردن) است

سلام

بله کاملا درسته ما باید منطقی فکر کنیم و جلو بریم. می دونید که از نظر منطقی ما برای رسیدن به نتیجه باید دو مقدمه داشته باشیم. به اصطلاح منطقی باید صغرا و کبرا داشته باشیم تا به نتیجه برسیم.
این صغرا و کبرا می تونن حالات زیادی داشته باشند که کاری نداریم ..

با اجازه بنده مواردی که گفتین رو از نظر منطقی یه بررسی می کنم:

1. این بند کاملا درسته و از نظر منطقی می توان از اون به عنوان مقدمه استفاده کرد.
2. این نتیجه ای که اینجا گرفتید درسته و یه مقدمه ی پنهان داره که از بند یک گرفته میشه ، که من کاملش رو میگم:

(مقدمه اول) اگر خالق بدون هدف خلق کند حکیم نیست
(مقدم دوم) خداوند حکیم است و بیهوده خلق نمی کند (مقدمه پنهانی ، که اگر خیلی دقیق بخواهیم نگاه کنیم باید در جای خودش اثبات شده باشد و اگر اثبات نشده باشد استدلال کامل نیست)
(نتیجه) پس خداوند از خلقت هدف داشته.. ( و شما به استناد پست اول گفتید که این هدف عبادت کردنِ آن خالق هست)

3 . در اینجا شما یک قضیه جدید رو شروع کردید یعنی یک مقدمه برای رسیدن به یک نتیجه :

اگر خالق نیاز به عبادت مخلوق داشته باشد دیگر بی نیاز نیست
(این یک جمله شرطی است که درست هم هست. اما چون جمله شرطی است برای اینکه مشروط اثبات بشه اول باید شرط اثبات بشه. یعنی باید اثبات کنیم که خالق نیاز به عبادت مخلوق داره! که به این نتیجه برسیم که دیگر بی نیاز نیست. اما در این جمله شما برای اثبات نیاز خداوند استدلالی نیومده! و شما بصورت پیش فرض و بدون استدلال یه مقدمه دیگر هم در نظر گرفتید که علت خلقت عبادت کردن است پس معلوم است خداوند نیاز دارد! اما این مقدمه کامل نیست که علت کامل نبودنش اینه که خلافش هم قابل اثبات است.)

4. در اینجا باز یک قضیه شرطی شروع میشه برای رسیدن به یک نتیجه: که بگوییم خداوند نیاز دارد. اما
این استدلال شما باز هم مثل بند شماره 3 کامل نیست. چون شما شرط گذاشتید که اگر برای تفریح باشد... اما این شرط آیا اثبات شده است؟ یعنی شما برای رسیدن به این نتیجه که پس در خداوند نیاز هست نیاز به اثبات این مطلب دارید که خالق برای تفریح مخلوق را برای عبادت آفریده .. که اثبات نشده است. و اینکه خلاف این امر نیز به اثبات رسیده است از طریق عقل. یعنی بی نیازی و حکمت و از روی تفریح نبودن .. با عقل اثبات شده است که اگر خواستید استدلالش رو براتون می گذارم.

خوب نتیجه چی میشه:
استدلال شما برای رسیدن به این نتیجه که خداوند نیازمند است یا اینکه برای تفریح انسان رو برای عبادت خلق کرده کامل نیست. و قابل اثبات و دفاع نیست.




----------
بنده از طرف شما یک دفاعیه برای استدلال میارم و میگم:
خوب وقتی خداوند انسان رو خلق می کنه و هدفش هم اینه که انسان خداوند رو پرستش کنه، اگر نیازی نداشت پس چرا این کار رو کرد؟ معلومه که نیاز داشته که خلق کرده که مورد پرستش قرار بگیره..

اما جواب:
ما خداوند رو داریم با خودمون قیاس می کنیم که به این نتیجه می رسیم که علت این حرکت خداوند، نیاز بوده! چون ما هم با توجه به نیازهایمان تصمیم می گیریم و عملی رو انجام میدیم.

اما خداوند بودن خداوند به این هست که در هیچ چیزی نقصی نداشته باشه (چون خداوند اگر کامل مطلق نباشد خداوند نیست بلکه یک موجود ناقص است مثل بقیه موجودات نیازمند)
و وقتی که نقصی نداره ، نیازی هم نداره که بخواد نقصش رو برطرف کنه
و وقتی هم که نیازی نداشت ، کاری که انجام میده از روی نیاز نیست
و وقتی هم که از روی نیاز نیست پس باید یک علت حکیمانه داشته باشه



اون علت حکیمانه چی می تونه باشه؟

پاسخ رو با یک مثال میگم:
خورشید برای روشن کردن و نور دهی، آیا نیاز به وجود کسی یا چیزی داره که از نورش استفاده کنه؟ مسلما نه. یعنی حتی اگر هیچ موجودی هم نباشه که از نور خورشید استفاده کنه باز ذات خورشید نورانی و نور دهنده است. یعنی خورشید برای اینکه نور بدهد و روشن کند نیازی به موجود استفاده کننده ندارد. حالا اگر موجودی بود که از نور خورشید استفاده کند آیا معنایش این است که خورشید نیاز داشت که نورش رو به اون موجود برساند؟ باز میگیم نه چون وقتی اون موجود هم نبود خورشید نور خودش رو داشت و نور افشانی می کرد حالا یا موجودی هست که استفاده کند یا نیست. پس خورشید یک اثر دارد یعنی نورانی کردن چه موجودی باشد چه نباشد.

خداوند هم یک ذات کامل است که پرتو وجودش همه عالم رو فرا گرفته. و برای اینکه کامل باشد نیازی به وجود هیچ موجودی نیست.
ذات کامل بودن خداوند یعنی او در همه جنبه های وجود کامل و بدون نقص است
پس باید همه صفات وجودی و مثبت را دارا باشد:
پس عقل مطلق است
پس لطف مطلق است
پس حکیم مطلق است
پس خالق است

لطف و حکمت این ذات کامل موجب می شود که نفع خودش را به غیر خود برساند. (ان الله نور السموات و الارض)
و صفت خالقیت خداوند موجب می شود نفع خودش که خلقت است را ظاهر سازد. (خالق کل شی)
عقل و علم مطلق بودن خداوند موجب می شود که مخلوقات خود را به بهترین نحو بسازد. (احسن الخالقین)
قدرت و عقل و حکمت این ذات کامل موجب می شود که جلوه های وجودی خود را در این مخلوق نشان بدهد.
حکمت و لطف و عقل این ذات کامل موجب می شود که به مخلوق بفهماند مبدأ وجودی اش کجاست ( كَذَلِكَ يبَينُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ)
ربوبیت این ذات کامل موجب می شود که مخلوقات خود را تربیت کند و هدایت کند (وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيءٍ)
حکمت و لطف و عقل این ذات کامل موجب می شود که موجودی بیافریند که بفهمد چگونه از نعمتهای او استفاده کند و بفهمد چگونه از تمام اثرات وجودی او استفاده کند. "بشر" ( وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا)
رحمت و مهربانی این ذات کامل موجب می شود امکانات زندگی این بشر را فراهم سازد. (وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ)
لطف و حکمت و رحمت این ذات کامل موجب می شود بهترین راه برای رسیدن بشر به نعمتهای لایزالش را فراهم سازد (اختیار)
لطف و عدالت و رحمت این ذات کامل موجب می شود برای زندگی این بشر دلخوشی ها و لذتهایی را در نظر بگیرد. ( الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا ) ( إِنَّا زَينَّا السَّمَاءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ)
لطف و حکمت و عدالت و رحمت این ذات کامل موجب می شود راه رسیدن به تمام نعمتها و اثرات وجودی خودش و راه گمراهی را به این بشر نمایان سازد. (ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ)
عدالت و حکمت و حقانیت این ذات کامل موجب می شود برای بشری که از اختیار خودش سوء استفاده می کند و ظلم می کند عقوبت در نظر بگیردو برای صالحین، نعمت. (معاد و قیامت و روز رسیدگی به اعمال)
و ...


آیا تفکر کننده ای هست که در این آیات الهی تفکر کند؟

أُفٍّ لَكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ(الأنبياء/67)
اف بر شما و بر آنچه جز خدا مي‌پرستيد! آيا انديشه نمي‌کنيد (و عقل نداريد)؟!