یه مطلب دیگه اینکه :
بيشتر مفسران و دانشمندان اهل سنت معتقدند، عبارت "طعام اهل كتاب" كه در اين آيه حلال شمرده شده، هر نوع طعامى از آنان را شامل مى شود؛ خواه گوشت حيواناتى باشد كه به دست خود آنها ذبح شده و يا غير آن، ولى اكثريت قاطع مفسران و فقهاى شيعه بر اين عقيده اند كه منظور از آن غير از گوشت هايى است كه توسط آنها ذبح شده باشد. البته گروه اندکی از دانشمندان شيعه پيرو نظريه اولند.
روايات متعددى كه از ائمه اهل بيت (ع) نقل شده، اين مطلب را تاكيد مى كند كه منظور از طعام در اين آيه، غير ذبيحه هاى اهل كتاب است؛ به عنوان نمونه در تفسير على بن ابراهيم از امام صادق (ع) نقل شده كه در باره آيه فوق چنين فرمود: عنى بطعامهم هاهنا الحبوب و الفاكهة غير الذبائح التي يذبحون فانهم لا يذكرون اسم اللَّه عليها؛ یعنی: منظور از طعام اهل كتاب حبوبات و ميوه هاست نه ذبيحه هاى آنها، زيرا آنها هنگام ذبح كردن، نام خدا را نمى برند.
دقت در آيات گذشته (که حرام بودن ذبیحه ای که نام خدا بر او برده نشده را اعلام نموده) نشان مى دهد كه تفسير دوم (یعنی تفسير طعام به غير ذبيحه) به حقیقت نزدیک تر است، زيرا همانطور كه امام صادق (ع) هم در روايت فوق اشاره فرموده، اهل كتاب نوعا شرائط ذبح اسلامى را رعايت نمى كنند (یعنی نه نام خدا را مى برند و نه رو به سوى قبله حيوان را ذبح مى كنند و نه پايبند به رعايت ساير شرایط ذبح اسلامی اند)، با این اوصاف چگونه ممكن است در آيات قبل چنين حيوانى (که ذبح شرعی نشده) صريحا تحريم شده باشد و در اين آيه حلال شمرده شود؟! پس نتیجه می گیریم که منظور از طعام حلال اهل کتاب در این آیه، غير از گوشت هايى است كه توسط آنها ذبح شده باشد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)