خانوم شما برای من آرایش کرده...

[ab.bb]

در مورد اینکه اجباری نباید در کار باشد حرف شما کاملا درسته. مخصوصا اگر بخواد در قالب خشونت باشه.
ترویج و حفظ دین دو محیط کلی داره : جامعه مسلمانان و جامعه جهانی
و برخورد دینی در این دو محیط مسلما فرقهایی داره که باید ببینیم کجاش خشونت حساب میشه و کجا نه.
ترویج در جامعه جهانی و تمام افراد بشر: (بیانگر اینکه دین اسلام محدود به جامعه مسلمانان نیست بلکه یک دین برای جهانیان و همه ی زمان هاست)
نگاه دین اسلام به مقوله ترویج دین محدود به مسلمانان نیست. بلکه جهانی است. لذا در آیات قرآن خداوند به پیامبر اکرم (ص) گاهی دلداری میدهد که کفار ایمان نمی آورند و عذاب سختی در انتظار آنان است. یعنی ابتدا با بیان عقلی و مسالمت آمیز و دوستانه و هدایتگرانه و بیان راه درست و عاقبت آن و راه غلط و عاقبت آن...
مردم (در آغاز) يک دسته بودند؛ (و تضادي در ميان آنها وجود نداشت. بتدريج جوامع و طبقات پديد آمد و اختلافات و تضادهايي در ميان آنها پيدا شد، در اين حال) خداوند، پيامبران را برانگيخت؛ تا مردم را بشارت و بيم دهند و کتاب آسماني، که به سوي حق دعوت مي‌کرد، با آنها نازل نمود؛ تا در ميان مردم، در آنچه اختلاف داشتند، داوري کند. (افراد باايمان، در آن اختلاف نکردند؛) تنها (گروهي از) کساني که کتاب را دريافت داشته بودند، و نشانه‌هاي روشن به آنها رسيده بود، به خاطر انحراف از حق و ستمگري، در آن اختلاف کردند. خداوند ، آنهايي را که ايمان آورده بودند، به حقيقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش، رهبري نمود. (اما افراد بي‌ايمان، همچنان در گمراهي و اختلاف، باقي ماندند.) و خدا، هر کس را بخواهد، به راه راست هدايت مي‌کند.
چون بحث اصلی در این حیطه نیست خیلی واردش نمیشم . فقط همین قدر منظورم بود که دین اسلام یک دین جهانی است.
ترویج دین در جامعه مسلمانان: (در قالب امر به معروف و نهی از منکر)
دستور خداوند نسبت به مسلمانان در مرحله ی اول اینست:
از طرفی اهمیت عمل طبق دین در جامعه مسلمانان اهمیت زیادی دارد:
پس اصل امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ی اسلامی مورد تاکید دین است.
نکته ی اصلی حرفم اینست که نهی از منکر یک نیروی بازدارنده در مقابل هر نوع بدی و زشتی است.
و علاوه بر اینکه متصدی این امر تمام مسلمانان هستند، وقتی یک جامعه ی اسلامی تشکیل می شود خود حکومت اسلامی چون متصدی ترویج و حفظ دین است متصدی امر به معروف و نهی از منکر هم هست. یعنی نمی توان یک حکومت اسلامی داشته باشیم که نسبت به آنچه غیر اسلامی اتفاق می افتد بی تفاوت باشد.
حالا همین حکومت اسلامیدر قالب قانونی که منافات با شرع نداشته باشد وظیفه دارد که دین را ترویج و در مقابل بی دینی بایستد.
(منظور از حکومت اسلامی این نیست که حتما باید صد در صد اسلامی باشد. بلکه منظور اینست که حکومتی تشکیل شود که تا جایی که امکان دارد دین اسلام را ترویج و جامعه اسلامی را ایجاد نماید . مثل زمان ائمه و رسول خدا ص که تلاش بر همین محور بوده است. و اشکال نمی توان گرفت که چون هنوز فلان موارد اسلامی صد در صد نیست پس وضع قوانین و امور دینی در فلان موارد دیگر معنا ندارد)
همه این مسائل رو از نگاه دین مطرح کردم که مستند به آیات هم باشد.
اما بحث شیوه ی ترویج دین بحث مفصل تری است که می طلبد همه مشارکت کنند به شرطی که مسائل رو به حاشیه نبرند و واقعا از نگاه دلسوزانه مطرح کنند.

«وقتی یک جامعه ی اسلامی تشکیل می شود خود حکومت اسلامی چون متصدی ترویج و حفظ دین است.متصدی امر به معروف و نهی از منکر هم هست.»
در این جمله نقصی هست. نمیتوان به کشوری که درش میلیونها تن انسان در اقلیمهای مختلف با فرهنگها و ادیان متفاوت زندگی می کنند؛جامعه اسلامی گفت.گرچه اسلام در اکثریت باشد؛ باز نمیتوان جامعه را اسلامی دانست. چرا که این فرض باعث نادیده گرفتن عقیده بخش دیگری از کشور خواهیم شد.وقتی در جامعه عده ای به بی دین، یا دین دیگری داشته باشند؛ نمیتوان چنین افرادی را امر به معرف و نهی از منکر کرد. چرا که از ریشه اعتقادی متفاوت دارند.