اعترافاتی از جنس واقعیت

[محسن آزماینده]

با سلام

من عادت دارم کارهایی که انجام میدم را وقتی افتراف کنم که اثرش از بین رفته

حدود چند ماه پیش در خوابگاه دانشجویی شهید باهنر تعدادی از کامپیوتر های سایت به دلیل استفاده نادرست دانشجویان خراب شده و تعدادی از تجهیزات مفقود شده بود

مسئولان دانشگاه عقیده داشتند که این بی نظمی به دلیل عدم مدیریت مسئول سایت(که هم اتاقی من بود) اتفاق افتاذه است و برای تنبیه دانشجویان از تعمیر و تجهیز سیستم های خراب اجتناب می کردند.

از طرفی سایت تعطیل شده بود.

دوست من مجبور بود هزینه ها را تامین و سایت را باز کند

دانشجویان نیز حاضز به پرداخت خسارت نیودند و حق داشتند.


من یک نامه با این مضمون "ما دنشجویان در اعتراض به تعطیلی سایت،هزینه ها را تقبل کرده و برای یازگشایی مجدد سایت از مسئولین درخواست دستور بازگشایی داریم"

از هر اتاق 2000 تومان پول گرفتیم و تومار امضا کردیم و ...

که در نهایت با این پولها نیاز سایت برطرف شد و باقیمانده پول خرج من و دوستم شد و مسئولین هم باخبر نشدند.

الیته تعدادی مقاومت می کردند که در نهایت مبلغ را پرداختند