اعترافاتی از جنس واقعیت

[Sa.n]

از قضا یه روز نوبت من بود و نون ها هم زیاد بودن و من هر کاری میکردم تو جانونی جا نمیشدن گفتم چه کنم و چه نکنم ...هر چی فشار دادم فایده نداشت....منم طی یک عملیات انتحاری سَر ِ جانونی رو گذاشتم و نشستم روش

یاسی جون این رو گفتید یاد یک خاطره افتادم
چند سال پیش بود به گمانم پنجم ابتدایی بودیم از طرف مدرسه داشتیم میرفتیم اردو من هم از اون جایی که همیشه عادت دارم همه چی برای مسافرت بردارم که خدایی نکرده لنگ نمونیم ، ساکم رو پر پر کرده بودم جوری که بلند کردنش واقعا سخت بود ؛ خودتون بهتر میدونید که هر کسی که به شهری میره باید سوغات بیاره سوغات اصفهان هم گز هست از قضا هر کسی به من زنگ میزد از فامیل سفارش می کرد که ساغر جان با گز برگردیا ، حالا بعضیا به شوخی بعضیا هم جدی بودن
حدودا 5-6 نفر گز می خواستن و من هم 10 تا گز گرفتم و 2-3 تا جعبه هم پولکی ، تا روز آخر خوش بودیم تا این که قرار شد برگردیم وسایلمون رو جمع کردیم ساک رو خواستیم ببندیم که من همه وسایلم رو قرار دادم داخل ساک بعد یادم افتاد که ما گز هم باید ببریم گز ها رو هم گذاشتم اما 3-4 تا جعبه بیشتر جا نشد ، تازه با وجود اون 3-4 تا در ساک بسته نمیشد من هم دیدم نمیشه این جعبه ها رو دستم بگیرم ببرم با مشغت همه این ها رو جا دادم اما نه تنها زیپش بسته نشد بلکه زیپ ساک حتی نزدیک به هم ، هم نشد دیدیم که این واقعا فاجعس و نمیشه اینجوری رفت ، رفتیم و بقیه دوستام رو هم صدا زدیم همه شروع به فکر کردن کردن ، آخر یکی به نتیجه رسید که یک نفر باید بشینه روی ساک و من در ساک رو ببندم ، خلاصه چشمتون روز بد نبینه یکی از بچه ها نشست روی ساک زیپش بسته نشد که نشد ، دونه دونه همه امتحان کردن نشستن و در این ساک بسته نشد یکی از دوستام نتیجه گرفت که باید همه با هم بشینیم و همه با هم نشستن روی ساک ولی نه خیر اثری نداشت
آخر عصبانی شدن و شروع کردن به پریدن روی ساک من هزار ماشالله یکی از بچه ها هم واقعا تپل بودن و وقتی می پریدن روی ساک که روی تخته تخت به لرزه می افتاد هیچی دیگه اینقدر اینا پریدن که این دره بسته شد و رفتیم و با هزار مشقت رسیدیم تهران ، توی خونه در ساک رو که باز کردم ، جعبه گز ها له له له بود جوری که روم نمیشد خودم به مامان و بابام نشون بدم چه برسه به فامیل ، یکی رو جهت امتحا باز کردم ، وااااااااای هیچی از گز نمونده بود نمی دونستم بخندم یا گریه کنم ، نتیجه اون همه بپر بپر این شده بود ، پولکی ها رو که دیگه نگید ، شده بودن خاکشیر ، هیچی دیگه با هزاران بد بختی گز ها رو نشون مامان و بابام دادم و شاهد چهره های فوق العاده متعجبشون بودم و چون خیلی سفارش کرده بودن که باید گز ها از جای معتبر خریداری بشه و من این جعبه های له رو تحویل دادم و گفتم که شاید توی بار قطار اینطوری شده خلاصه مشکل گز حل شد و تصمیم بر این شد که بریم و از شیرینی فروشی گز بگیریم تا بلکه آبرو بنده در فامیل حفظ بشه ولی نمی دونستم چجوری باید راستش رو بگم که چه اتفاقی برای این گز ها افتاده ، چند روز بعد مامانم صدام زدن و پرسیدن چرا لایه تویی ساکت پاره شده من هم حقیقت رو گفتم و هم خیالم راحت شد هم شدم سوژه خنده فامیل