سلام
باعرض تسلیت بخاطر ایام جانگداز و سوگواری مولاتی فاطمة الزهرا سلام الله علیها
با این جملۀ شما مخالفم. دختر تا زمانی که خونۀ پدرش هست امانتی است در دست پدر تا به همسرش برسونه اما وقتی به همسرش رسید دیگر امانت نیست بلکه نیمۀ دوم مرد است یعنی اونوقت خانم به جای اصلی خودش رسیده. برا همین والدین باید از دختراشون خیلی مراقبت کنن تا به جای اصلی خودش برسد. بنده خودم به همسرم به چشم امانت نگاه نمیکنم{البته اگه داشته باشم} بلکه به چشم شریک و یار و یاور و همدم و همدل نگاه میکنم درواقع همسرم رو برا خودم و خودمو برا همسرم میدونم. امانت وسیله ای است که باید به محل اصلیش برسد و از امانت بودن خارج بشود اما خانمی که به من رسیده دیگه امانت حساب نمیکنم بلکه مایۀ عشق و آرامش حسابش میکنم البته اگه یاری کنه تا اوامر خدا رو اطاعت کنیم یا به تعبیر پیامبر(ص) «نعم العون علی طاعة الله» باشه و چنین خانم دوس داشتنی رو امانت حساب نمیکنم. البته این نظر شخصی خودم هست شاید دوستان مخالف باشند
علاقه مندی ها (Bookmarks)