سلام
ممنون از لطفتون.جالب بود خیلی خیلی جالب بود اما غم انگیز است یه چیزی تو مایه های تراژدی.
اگه بشه عشق های نافرجام رو به عشق های بافرجام تبدیل کرد شایدغمها و زانوی غم بغل کردن و گوشه نشینی ها کمتر و شادی ها بیشتر بشود و در این راه کافی است مسیر جامعه از اون جایی که عوض شده دوباره برگردد به مسیر درست {نه به مسیر اول چون زمان الان با گذشته فرق دارد}. و فکر کنم قشر تحصیل کرده نقش مهمی را در این راه می تواند برعهده بگیرد. میتوان از تجربیات دیگران برای ساختن این راه استفاده کرد.البته این نظر شخصی است
علاقه مندی ها (Bookmarks)