عزیزم ناگفته نماند خانواده من موقعی راجع به قضیه موبایل اینطور حامی من شدن که از روش استفاده من از موبایل اطمینان پیدا کردن یعنی یه جورایی اعتماد پیدا کردن. خب این اعتماد رو کی ایجاد کرد؟من دیگه. چجوری؟ خداییش هرکاری که هروالدینی انتظار بچش نکنه من نکردم... برای استفاده از موبایل همونی شدم که اونا خواستن...خب جواب داد. من تونستم اعتمادشونو جلب کنم. چون قبلش به نصایح اونا اعتماد کردم و قبول کردم همون کاری رو بکنم که اونا صلاح دونستن حتی اگه اون موقع برخلاف میلم بود. پس با شما موافقم که نمیشه گفت والدین باید برای هرکار اشتباهیی لاپوشونی کنن... ریزه کاری ها از طرف والدین خیلی مهمه...
موبایل خب یه مثاله اینو میشه بسط داد به سایر مشکلات...
دیگه اینکه اگرم کار اشتباهی صورت میگیره خانواده پیش دیگران از شخصیت بچش دفاع کنه (اشتباه نشه از کار اشتباهش نه. از خوب بودن بچش... میدونید که؟) بعدا درخفا راجع به اشتباهات صحبت کنن...
علاقه مندی ها (Bookmarks)