انواع پسماندها
پسماندهاي اتمي : سالانه حدود 200000 هزار متر مكعب پسماند با سطح اكتيويته ي كم و متوسط و 100000 متر مكعب با سطح اكتيويته ي بالا در سراسر جهان از توليد انرژي هسته اي حاصل مي شود كه اين روند رو به افزايش است. اين مواد با توجه به مقدار ماده ي راديواكتيو و اثرات سوء شان به سه گروه تقسيم مي شوند:
الف) زباله هاي اتمي با سطح اكتيويته ي بالا: اين مواد در نيروگاههاي هسته اي بوجود مي آيند و مهمترين عيب آنها گرمازايي فزاينده ي آنهاست.
ب) زباله هاي اتمي با سطح اكتيويته ي متوسط: اين پسماندها در نيروگاه اتمي هنگام بازيابي از ميله ي سوخت و همچنين زمان سانتريفوژ حاصل مي گردند. اكتيويته ي نسبتا قويي دارند اما توليد حرارت نمي كنند.
ج) زباله هاي اتمي با سطح اكتيويته ي پايين : در تمام اماكني كه انسان به نحوي با اشعه ي راديواكتيو سر و كار داشته باشد توليد مي شود. مانند آزمايشگاههاي تحقيقاتي و پزشكي و ...
پسماندهاي شيميايي : زباله هاي شيميايي خطرناك عبارتند از مواد آلي ، فلزات سنگين ، مواد معدني خورنده ( اسيد ها و بازها و برخي نمكها)
پسماندهاي قابل اشتعال : مواد زايدي كه قابليت احتراق دارند. اين مواد به اشكال جامد ، مايع و گاز موجودند اما اكثرا به صورت مايع ، قسمتي از پسماندهاي صنايع را تشكيل مي دهند. حلالهاي آلي ، نفت و مشتقات آن ، مواد زايد خميري شكل ، رسوبات مواد آلي و نيز برخي از گازهاي صنعتي در طبقه بندي ويژه ي اين گروه در نظر گرفته مي شوند.
مواد منفجره : مهمات و مواد زايد حاصل از آنها و نيز برخي از گازهاي حاصل از صنايع در زمره ي مواد زايد منفجره قرار مي گيرند. طبق موازين بين المللي اين مواد به پنج گروه تقسيم مي شوند كه گاهي بسيار مشابه مواد قابل احتراق هستند.
مواد زايد بيولوژيك : منابع اصلي زباله هاي بيولوژيك ، بيمارستانها و مراكز تحقيقاتي هستند. تاثير گذاري بر ساير موجودات زنده و همچنين توانايي توليد سموم از خصوصيات ويژه ي اين پسماندهاست. بافتهاي جدا شده طي عمليات جراحي ، مواد آلوده يا پسماندهاي اتاق عمل به علاوه بسياري از مواد آلوده ي ديگر بيمارستاني در اين گروه قرار مي گيرند. فضولات و پسماندهاي بسياري از صنايع غذايي و كارگاههايي كه به نحوي با موجودات زنده سروكار دارند نيز جزيي از مواد زايد بيولوژيك را تشكيل مي دهند.
منابع:
مهندسي محيط زيست—انتشارات دانشگاه آزاد، چاپ اول 1371
مديريت مواد زايد—انتشارات دانشگاه آزاد& چاپ سوم 1384
صنايع نفت و پتروشيمي داراي ٧٥/٤٣ درصد پسماندهاي غيرقابل استفاده و خطرناك است كه متاسفانه در حال حاضر به علت نبود توان كارشناسي و فني در بازيافت اين پسماندها و زباله هاي خطرناك و آشنا نبودن با توان داخلي كشور، عمليات بازيافت انجام نمي شود، لذا اين مواد اغلب به شكل غيراصولي امحا مي شود كه اثرات زيست محيطي و بسيار خطرناكي بر جاي مي گذارد. با نگاهي به حجم عظيم ضايعات حاصل از فعاليت واحدهاي پتروشيمي توليدكننده pvcو ديگر مجتمع هاي پالايشگاهي و پتروشيمي كشور كه سالانه يك ميليون و ٤٠٠ هزار تن زباله توليد مي كند، دستيابي به فناوري نويني براي بازيافت اين مواد غالبا سمي- كه با اجراي طرح هاي توسعه واحدهاي جديد پتروشيمي به سرعت رو به افزايش مي باشد- بسيار بااهميت است.
منبع سایت خبرنگار
علاقه مندی ها (Bookmarks)