دفتر خاطرات روزانه بچه هاي سايت نخبگان(حالا)

[علي پارسا]

گهگداری که میام، اینجا رو بیشتر از بقیه جاهای سایت ترجیح میدم
دیگه من تو سایت به کسی سر نمیزنم و کسی هم به من! احساس میکنم فقط اینجا یکم زنده تره... شایدم من اینجوری فک میکنم و اینجوری نباشه!
اینروزا تصمیم مهمی گرفتم
و البته سخت!
رفتم سازمان نظام پزشکی نظامم رو گرفتم،
تو شهرای معمولی و کلان شهرها زیاد جا برا پیشرفت نیست
میخوایم بریم توی مناطق محروم جنوب برا زندگی و کار... تصمیم سختی بود!
آخرین مقاله رم دارم زودتر جمع میکنم. ایندفعه میفرستم ISC و ادامه تحصیل هم خوب صددرصد میدم.

تا دو هفته دیگه برای حداقل چندین سال از شهر و دیار و خانواده دور میشم
هنوز خوب باورم نشده
گاهی همینطور الکی دلم میگیره و گریه میکنم.... مادرم.... دلم براش تنگ میشه....
میریم جایی که نه آب هست نه گاز
آخر دنیا
بهم سخت خواهد گذشت، از موقعی که تصمیممون قطعی شد خیلی تحت فشار روحی و نگرانی هستم...

دلم هم میخواد به مردم محروم کمک کنم. موقعی که این شکلی به موضوع نگاه میکنم حالم بهتر میشه

برام دعا کنید.

سلام،
خوش به حالتون، نمي خواهم شعار بدهم که: بله کمک به همنوع خيلي خوب است و عجب سعادتي داريد و ... از اين حرفهاي قلمبه سلمبه، نه .....
ولي واقعا" آدم در سختي ها جوهر حقيقي خود را بروز مي دهد و در هنگام دوري از عزيزان است که بيشتر قدرشان را مي داند.
قطعا" خدا پاداش اين کارتان را چندين برابر در دنيا و آخرت خواهد داد که خود در کتابش فرموده: هل جزاء الإحسان إلا الإحسان؟
نوشته شما را که خواندم گفتم چند خط بالا را برايتان بنويسم.
بعد با خودم گفتم خيلي کليشه اي است! ولش کن چيزي نمي خواهد بنويسي!!!
بعد مثل اينکه يکي تو گوشم گفت: خداوند امور عالم را از مجراي برخي اسباب انجام مي دهد.
تو هم الآن اسبابي هستي که بايد از اين بنده خدا تشکر کني.
نه اينکه صرفا" من تشکر کرده باشم! بلکه خداوند به واسطه من (علي الحساب) تشکر نموده است.
دعا مي کنم سربلند، سعادتمند و عاقبت به خير باشيد،
خدانگهدار