مشاعره

[فرهاد علیپور]

من و آن دلی که دایم به دو دست دارم اورا
اگرش نگاه داری به تو می سپارم او را

ندهم به هر کس این دل ، زسپردنش چه حاصل؟
به کسی چرا دهم دل که زبون شمارد او را