[QUOTE=mahmoodmah;635644][B]
شناخت از طرف مقابل
مربوط به نحوه برخورد و نگاه و حالات چهره میتونه باشه
در یک کلام
منظور قضاوتی که مشاور ممکن داشته باشه
بله متوجه شدم
مثالي ميزنم : فردي كه وسواس داره , كلي اختلاف پيدا كرده با همسر و خانوادش و …
وقتي مياد مشاوره , ميبينه روانشناس با سوالاتي كه ميكنه , نشانه هارو ميدونه ,با خودش ميگه
يكي هست كه منو با اين مشكل مي پذيره , قبول داره كه من از روي عمد اينكارا رو نميكنم .
يا مثال ديگه :
مراجعي هست كه نگرانه اينه كه مشاور هم مانند ديگران سرزنشش كنه , بگه تو اشتباه ميكني و …
يا مراجعي ديگر , مياد فقط بشينه صحبت كنه , حتي اگر هيچ درماني هم نگيره باز هم مياد , چرا ? چون كسي
پيدا كرده كه مياد بدون قضاوت و پيشداوري به حرفاش گوش ميده و به عبارتي همه اينها در اين كلمه هست
پذيرش بي قيد و شرط
به نكات مهمي اشاره كردين , ممنون
يك مشاور بايد اين اين مهارت هايي مثل :
گوش دادن فعال , ارتباط چشمي مناسب ( همدلانه , نه اينكه بي روح باشه و يا اينكه انگار تو فكر مشكلات خودشه ) , شيوه نشستن
و… >>> كه اگر دوستان مايل باشن تا نهايت بحث راجع به اين مهارتها صحبت ميكنيم
نكته مهم و قابل توجه اينه كه بايد بدونيم نه تنها روانشناس و مشاور به ارزيابي مراجع مي پردازد
بلكه اغلب مراجعين از همان زمان كه قدم به اتاق مشاوره مي گذارند , شروع به ارزيابي مشاور مي پردازند .
علاقه مندی ها (Bookmarks)