دوست گرامی،مایلم این قبیل متن ها و گفتمان ها در محلی خارج از این جستار صورت پذیرد.
ولی در پاسخ به نقل قول تان چنین می توان عرض کرد:
اولویت این سوال بعد از در نظر گرفتن موارد یاد شده از جانب من، در متن های قبلی می تواند قرار گیرد...چون اگر مردی مردانگی به معنای واقعیش در وجودش و کردارش و افکارش جلوه گری ننماید، حالا خانه داشته باشد 2000 متر، ثروت داشته باشد تیلیاردها، قدرت داشته باشد ،هوارتا...و موارد این چنینی، هیچ کدامش برای یک زن(به معنای واقعی اش) مرد زندگی نمی شود...
صحبت از مردانگی و زنانگی در زندگی مشترک هست. صحبت از دستگاه چاپ پول و تراکتور و مانکن پشت ویترین و عروسک و ... نیست.
و البته اینکه خداوند هر دو جنس را برای پرداختن به اموری خاص و حل مسایلی مطابق با همان جنس آفریده.
مثلا نمی توان انتظار داشت یک خانم مسایل اقتصادی و رفاهی در زندگی مشترک را به دوش گیرد...همان گونه که نمی توان انتظار داشت یک آقا وظیفه سنگین تولد فرزند و رشد و پرورشش را بر عهده گیرد. می توانند همیار هم باشند، ولی هر جنسی، توانایی های خاص و بالقوه ای خداوند در وجودش قرار داده که می بایست طی مسیری ، بالفعل شوند.
آقا پسری می تواند و حق دارد در ابتدا بالفعل نباشد،و این کمی بی رحمی و به دور از شخصیت هست که انتظار داشته باشند خانواده دختر از آقا پسر که در ابتدا همه چی تمام باشد.این اصلا منطقی نیست. ولی برای من به شخصه همین که بالقوه باشد و مردانه برای مردانه بودن و مردانه چرخ های زندگی را چرخاندن تلاش کند، کافیست.مطمینم بسیاری از خانم ها هم همین گونه اند.
آن ایمان به خالق و شخصیت و فرهنگ و اصالت خانوادگی و درک و معرفت و مروت و ... که از آن ها به عنوان نشانه های مردانگی یاد کردم، نشانه های یک انسان والا و وارسته هست.که در مورد خانم هم صادق هست.
والا و وارسته بودن ، سخت و عجیب نیست.همه ما می توانیم این گونه باشیم .
امیدوارم پاسخم ، پاسخ مناسبی بوده باشه برای علامت سوال ذهن ها.
علاقه مندی ها (Bookmarks)