ماهيت آگاهي بشري

[نو آور]

حتما" در زندگي برايتان پيش آمده که در شب به آسمان پر ستاره نگاه کنيد و از خود بپرسيد: انتهاي اين فضا کجاست؟

خوب بشر مجهز به یک ابزار قدرتمند به نام ریاضی است. اگر چه قطعا دستیابی به بسیاری از حقایق دور از دسترس و دیدرس؛ برای بشر آسان نیست، اما بسیاری از کشفیات بشری هم هستند که ابتدا روی کاغذ به دست آمده اند و بعد وقتی در آزمایشگاه به دنبال آن گشتیم، آن را پیدا کردیم مثل ذره بوزون هیگز و یا سیاره نپتون و ...
ولی نکته ای که ما ایرانیها باید به آن توجه داشته باشیم که راه نزدیک شدن دقیق تر به درک مفاهیم بنیادین و چیستی هستی، استفاده از علوم عقلی و نقلی و غیر تجربی و غیر محاسباتی مثل فلسفه، منطق، الهیات و ... نیست بلکه، آموختن مفاهیمی مثل آنالیز و جبر خطی ، روش های ریاضی و هندسه نااقلیدسی ، توپولوژی ، مکانیک همیلتونی ، معادلات میدان ، ریاضیات تانسورها، مینکوفسکی و لورنتس، هندسه ریمانی، معادلات دیفرانسیل غیرخطی با مشتقات پاره‌ای، کوانتوم و نسبیت ، گرانش و ... است.

اگر همين طور از زمين دور شويم بالاخره به کجا خواهيم رسيد؟ اگر فلان نقطه آخر دنيا باشد پس بعد از آن چيست؟ واقعا" عقل بشري با معيارهاي معمول خود جوابي براي اين موضوع ندارد.

خوب در واقع با مشاهده از طریق ابزارها، امروزه تا حد زیادی پاسخ این سوالات را می دانیم. جهان ما یک ابر کره چهار بعدی است که مرز یا کرانه ای ندارد. شما اگر یک مسیر را روی کره زمین در پیش بگیرید و مستقیم حرکت کنید، بالاخره از آن طرف زمین به نقطه شروع حرکت خود می رسید. در گیتی هم، وضع به همین منوال است. اگر یک تلسکوپ به حد کافی قوی داشته باشید، دور ترین شیئی که می بینید، پشت سر خودتان است که در حال نگاه کردن در چشمی تلسکوپ هستید!

... اصولا" چرا انسان در مقابل مسائل اينچنيني عکس العمل منفي از خود نشان مي دهد؟ در اصل دنبال بررسي ساختار و ماهيت ادراک انساني هستم.
چرا عقل ما با اين مسئله خيلي راحت برخورد نمي کند؟

یکی از بزرگان گفته: مردم دشمن آن چیزی هستند که نمی فهمند!

دلیلش نوعی وهم (بالاتر از ترس است) باستانی از ناشناخته هاست که از میلیونها سال پیش، در غریزه جانداران تکوین یافته است. در ذهن تکاملی ما، ناشناخته یعنی خطر!

متاسفانه جو جامعه جهاني امروز به صورتي است که نخبگان کمتر جذب حيطه علوم انساني مي گردند و بيشتر پتانسيل استعدادهاي خاص در علوم تجربي به کار گمارده مي شود.

خوب این قضیه درست است اما بیشتر در مورد کشور ما یعنی ایران !. در دنیا سعی بر این است که هر انسانی بر حسب استعداد ذاتی و علاقه و شایستگی اش، در سر جای درست خودش قرار بگیرد. مثلا اکثر دانش آموختگان آمریکائی دانشگاه هاروارد ایالات متحده که بیشتر در زمینه علوم انسانی فعال است، در بهترین مراکز دولتی و بالاترین سطوح مدیریت بخش خصوصی مشغول به کار می شوند.

يک مثال ديگر بزنم: ما در خواب اين امر برايمان اتفاق مي افتد که ماهيت استدلالي عقل مختل مي شود و برايمان هم عجيب نيست...در مورد بديهيات هم من مي توانم چنين چيزي بيان کنم، چه چيزي در ادراک آدمي قبول مي کند که دو دو تا چهارتا مي شود و اين را بديهي مي داند؟ ولي آيا ممکن است چنين چيزي بديهي نباشد؟!

خوب همین حالا هم بسیاری از ترم های پذیرفته شده و دارای کارآئی در فیزیک کوآنتوم، کیهانشناسی، فیزیک ذرات، فیزیک انرژیهای بالا و ...، کاملا غیر شهودی هستند. اینکه دنیا به طور خود به خودی به سمت بی نظمی (Antropy) و پیچیدگی (Complexity) حرکت می کند و یا محدودیتهائی که اصل عدم قطعیت هایزنبرگ بر اندازه گیری های میکروسکوپیک ما ایجاد می کند و یا حد سرعت نور، پل اینشتین - روزن و ...، کاملا با رهیافتها و پیش قضاوتهای شهودی ذهن ما در تناقض هستند.