باید امید داشت.قبول.اما نه اون امیدی که خودمون دوست داریم.
فرض میکنیم من از دختری خوشم اومد اما به هر دری زدم نتونستم بهش برسم.حالا یکی بیاد بهم بگه نگران نباش با خدا هم قهر نکن.منتظر باش که دختری که مناسب تو هست سر راهت سبز خواهد شد....
چرا؟
چرا دل خوش کنیم به واقعه ای که خودمون دوست داریم رخ بده ؟
من اعتقاد دارم خدا خیلی خیلی خیلی بیشتر از اونچه که فکرشو بکنیم به دادمون میرسه چیزی که واقعا روزانه چند نوعش واسم پیش میاد.ممکنه بعضی وقایع 1ثانیه جلو یا عقب بشه تا زندگیمون بهم بریزه...
من شخصا با این طرز تفکر مخالفم.مجال توضیح نیست حالا اگه بحث ادامه پیدا کرد شرکت میکنم شاید عاقل شدم.باید به این فکر کرد که خدا بهترین رو میده.. از طرفی در هر شرایطی راضی به رضای خدا بود و در هر شرایطی که دچار سختی شدیم بگیم صلاح بوده بهترین بوده و بهترین قراره نصیب شه..
اما نظر من اینه که خدا قولی نداده هر چی به صلاحمونه برامون رخ بده.اگر اینجوری بود دیگه اختیاری وجود نداشت.
این ما انسان ها هستیم که با کم فکری و نداشتن هدف مشترک انسانیت روی زندگی همدیگه تاثیر بد میزاریم.
و همین ها میشن اعمال ما که در قیامت باید براشون پاسخ گو باشیم.
چرا خانواده ای که پول ندارند و کودک 5سالشون ارزو میکنه که یبار اونو به رستوران ببرن, بشینن به خودشون بگن خدا اینجور خواست؟
مجموعه عواملی باعث شده این خانواده وضع مالی خوبی نداشته باشند.
چرا حانیه خانم به فرد مورد علاقش نرسید؟
مجموعه عوامل بسیاری باعث شدند این اتفاق رخ بده.عوامل بسیار گسترده هست . تعداد کمیش دست خودمونه.
و عامل پدید اورنده این عوامل اشتباهات انسانی هست.
7 میلیارد انسانیم.پس میتونه 7میلیارد طرز تفکر مختلف درباره یک موضوع و در نتیجه 7میلیارد واقعه مختلف درباره یک موضوع رخ بده...
پس نتیجه میگیریم که ما به عنوان انسان اول از همه باید بتونیم انسان باشیم تا روی زندگی 7میلیارد دیگه تاثیر منفی نزاریم.
و مهمتر ازون اینکه مشکلاتی که برامون پیش میاد رو قبول کنیم چون حاصل اشتباهات 7 میلیارد انسان دیگه هست.و تا جایی که میتونیم به فکر تصحیحش باشیم.
اینجوری خیلی بهتر میشه با مشکلات کنار اومد
علاقه مندی ها (Bookmarks)