مینیمال هایی برای تو که نیستی!

[تووت فرنگی]

# سید علی صالحی

من از عطر آهسته ی هوا می فهمم
تو باید تازگی ها
از اینجا گذشته باشی

====

دوست داشتنت،

اندازه ندارد! پايان ندارد!

گويی بايستی بر ساحل اقيانوس و

موجهای کوچک و بزرگ مکرر را

بی انتها، بشماری...

====

من،

از میان همه شما
منتظر کسی بودم که نیامد


====

کاش کسی می آمد

کسی می آمد و از او می پرسیدم
کدام کلمه چراغ این کوچه خواهد شد؟
کدام ترانه شادمانی آدمی؟
کدام اشاره،شفای من؟

====

من

آنقدر دیوانه ام که
دریا به دیدن ام می آید
====

دلتنگِ توام

پشتِ پرچينِ اردی‌بهشت

منتظرت می‌مانم..

====

اگر مُرده‌ای، بيا و مرا بِبَر،

و اگر زنده‌ای هنوز،

لااقل خطی، خبری، خوابی، خيالی؛

بی‌انصاف!

====

کسی انگار از یک جای خیلی دور

دارد مرا به اسم کوچک ام
آواز می دهد

====

باز خواهد گشت

و مرا از روی چشم های خیس ِ همیشه ام
خواهد شناخت !