لطفاً همه تفسیر کنید :

[عبدالله91]

میگم از خودمون از همه چیزهایی که هستیم ،از خوبی و ها و بدی ها از همه چیز باید باشه
دقیقا مثل معجون میمونه ،اگه زیادی عسل توش بریزی دلو میزنه،همه مواد باید باشن
ما هم همینطوریم باید از همه چیز های وجود خودمون از علاقه هامون،ازهوا ،غرور ،از سکوت و فریاد ،از همه چیز باید باشه
یع میوه رو در نظر بگیر اول پوستش هست ،اون پوست هست که رونمایی میکنه ،نشون میده رسیده یا نه و ظاهر اونه مثل ما
ولی وقتی همه به خوشمزگی و خوب بودنش رای میدن که دورنش به مقدار کافی اب باشه،هسته باشه ،شیرین باشه و فاکتور های مناسبش رو داشته باشه
البته این نظر منه
و صد در صد میتونه اشتباه باشه

سلام حسابی جان

عزیز اگه از خوبی و بدی پر بشیم مثه مثالی که زدی اینجوری فرض کن که میوه هستیم پوست یا همون ظاهرمون خوبه اما درونمون (که میوه رو با صفات خوب تعریف کردی) از بدی پر بشه یا حداقل یه قسمتش بدی باشه. اون قسمت مارو از خوشمزگی می اندازه.هیچ فردی میوه ای را که خوش رنگ اما بدبو هست رو نمیخوره.ازش بدمون میاد.برا همینه که خدا بدی های مارو مخفی میکنه تا کسی نبینه. نمیگم ماها کامل هستیم و منظورم اینه که نمیشه خودمونو بگیم با بدی پر کنیم. باید سعی کنیم بهترین هارو در وجودمون بریزیم.

البته هر ظرفی پر می شود جز ظرف دانش. محتوای ظرف دانش و علم و آگاهی ما هرچقد بیشتر و بیشتر شود صفات ما خودبخود خوب می شود.

میبخشین که وارد بحثتون شدم