بنظرمن خیلی ازخاطراتی که ما ازبچگی مثلا زیر دوسالگی داریم برای اینه که یبار یه نفربرامون تعریف کرده ( منظورم سالهای بعدشه) وما چون خوشمون اومده اون رو همیشه داخل ذهنمون نگه داشتیم
بطوری که اگربرای همون طرف تعریف کنیم اون اصلا یادش نمیاد. من اینا رو از تجربه میدونم.روش علمی ندارم.
من تنها چیزی که خودم یادم میاد برای هفت سالگیمه که مامانم برای منو خواهرام عروسک پارچه ای کوچولو درست میکرد و ماهم ظهرهای تابستون زیر درختای حیاطمون عروسک بازی میکردیم.یا داخل خیابون تمام بچه ها که شاید بیست نفربودیم،جمع میشدیم وعموزنجیرباف بازی میکردیم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)