خاطرات تلخ و شیرین خوابگاه های دانشجویی + معضلات آن

[محسن آزماینده]

با سلام مجدد

شاید آن روز که سهراب نوشت

"تا شقایق هست زندگی باید کرد"

خبر از دل پردرد گل یلس نداشت

باید اینگونه نوشت:

"چه شقایق باشی

چه گل پیچک و یاس

زندگی اجبار است"

این اولین شعری بود که روی در و دیوار و تخت و کمد خوابگاه خوندم.

معمولا در سالهای قبل از این حرکتها زیاد بود و چون فیس بوک و شبکه های اجتماعی نا شناخته بود دانشجوها شعر و خاطرات و استاتوسهاشون را روی در و دیوار و ... مینوشتند.

لایک نمیخورد ولی کامنتاش زیاد بودن.