رخنه ی خرافات به فرهنگ و آداب ایرانیان

[kamel.gholami]

سلام

معنی خرافه : " نام مردی پری زده از قبیله عذره بوده است و او آنچه از پریان می دید نقل می کرد و مردم او را بدروغ می پنداشتند و باور نداشتندی و گفتندی :هذا حدیث خرافه و هی حدیث مستملح کذب."(دهخدا،ج6، ذیل خرافه) خرافه ، در زمان پیامبر می زیسته و از ان زمان به بعد حرفهای بی اساس را خرافه گفته اند اما این به ان معنی نیست که پیش از ان باورهای خرافی وجود نداشته است . چنانکه گفته شد اینگونه باورها و پندار های بی اساس از ابتدایی ترین روزهای خلقت انسان پدید امده است و رواج یافته است و با نامهای مختلف خوانده شده که همه به عنوان باورهای بی پایه و اساس مشخص می شوند .



به نظرم من بسیار زیاد !

متاسفانه این خرافات به افراد تحصیل کرده هم منتقل شده .

مثلا نحس بودن جغد یا کلاغ ! / یعنی چی؟ همه ی حیوون ها فقط و فقط حیوون ان و هیچ اختیاری از خودشون ندارن تا بخوان نحس باشن یا مبارک . . .

یه چیزی هم که هست اینه که وقتی میگیم خرافات همه میرن به سمت رمال ها و کارهایِ عجیبشون !

در صورتی که بعضی از رفتار هایِ عادی ما هم ریشه ی خرافاتی داره . مثلا شور بودن چشم بعضی ها که مطمئنم همه با این موضوع آشنایید و شاید هم خودتون این کلمه رو در مورد بعضی ها به کار برده باشید /

خیلی هست / خیلی . . . /

فقط مختص ما ایرانی ها هم نیست :
مثلا ژول سزار در وقت نشستن اگر پای چپش سهوا بروی پای راست می افتاد منتظر وقوع حادثه بزرگی می شد