تقدیم به همبازی دوران کودکیم....

[aisan.]

منم عین شما بودم ولی من بهش قول دادم که بخاطر درسی که ازش دورم کرد باید برای بیمارای سرطانی تلاش کنم و اگه نتیجه ای مثبت بگیرم همه ی ثوابش در اختیار دوستم باشه
هرچند که الان بهشت هست و نیازی به اینا نداره چون از 9 سالگی زجر کشید و با بیماریش زندگی کرد.
خوندن این صفحه منو بیشتر به یاد دوستی انداخت که 4ساله خبر مرگش رو شنیدم و و بازم بخاطر قولم باید تلاش کنم حتی اگه شکست بخورم
شاید این صفحه بیشتر عذاب وجدان برام داشت
آخه یک ساله بخاطر اومدن آدمای مختلف و اتفاقات بعدش خیلی کم به یادش می افتم
الانم که بیشتر ازش خجالت میکشم
چون بعد 4 سال هنوز کار بزرگی برای قولم نکردم.
یاد بچگی بخیر