دلنوشته ...

["golbarg"]

تف به این فرهنگ که

دروغش شده است آرزو

حقیقتش شده است تلخترین لحظه

تف به این فرهنگ که تنهایی را رواج می دهد و همدلی را نابود میکند.

تف به این فرهنگ غلط ایرانی که همیشه دنبال تعریف عشق در خیابانها بوده ؛ دعواها و اختلافها در زندگی و در مواقع کنار هم بودن

تف به این فرهنگ که آمار طلاق از آمار ازدواج جلوتر افتاده و اونایی که طلاق نگرفته اند هم در آتش اختلاف و دعوا میسوزند

تف به این فرهنگ که بجای ساختنِ زندگیِ جوانان؛ آتشی انداخته در دل آنان که تنها و منزوی کرده آنها را

فرهنگ غلط عشق و عاشقی ایرانی؛ خدا نابودت کند تا جوان ایرانی عشق را در زندگی حقیقیش بیابد

سلام .این نوشته رو خودتون نوشتی یا از جایی گرفتید ؟؟؟؟

[عبدالله91]

سلام .این نوشته رو خودتون نوشتی یا از جایی گرفتید ؟؟؟؟

خودم نوشتم. حرفهای دل هست.
رنجهایی که این فرهنگ بر سر مردمان می آورد اما به اسم یه چیز دیگه تموم می شود.

از همون دوران بچگی ماهارو با نرسیدن و افسردگی عادت می دهند.

نغمه های ماها افسردگیست. ماها در داخل این فرهنگ تحمل شادی رو نداریم.

کجاست فردی که در داخل این فرهنگ نغمه های جدایی سر ندهد؟

برا جدایی در این فرهنگ ارزش قائلن. افسردگی رو از همون ابتدای زندگی با مطالبی در ذهن کودک می کارند.

جامعۀ ما دچار مشکلی به اسم کامیابی فراخود شده است.

منی که میخوام شاد باشم با افرادی روبرو میشم که این فرهنگ مسخشان کرده و اجازۀ شادی را به اون نمی دهد...

هر چقدر بنویسیم بیشتر آتیش میگیریم...

پس باز سکوت

[رضوس]

بیخودی خندیدیم
که بگوییم دلی خوش داریم

بیخودی حرف زدیم
که بگوییم زبان هم داریم

و قفس هامان را
زود زود رنگ زدیم
و نشستیم لب رود
و به آب سنگ زدیم

ما به هر دیواری
آینه بخشیدیم
که تصور بکنیم
یک نفر با ماهست

ما زمان را دیدیم
خسته در ثانیه ها
باز با خود گفتیم
شب زیبایی هست!

بیخودی پرسه زدیم
صبحمان شب بشود
بیخودی حرص زدیم
سهممان کم نشود

ما خدا را با خود
سر دعوا بردیم
و قسم ها خوردیم
ما به هم بد کردیم
ما به هم بد گفتیم

بیخودی داد زدیم
که بگوییم توانا هستیم
بیخودی پرسیدیم
حال همدیگر را
که بگوییم محبت داریم
بیخودی ترسیدیم
از بیان غم خود
و تصور کردیم
که شهامت داریم

ما حقیقت ها را
زیر پا له کردیم
و چقدر حظ بردیم
که زرنگی کردیم

روی هر حادثه ای
حرفی از پول زدیم
از شما می پرسم
ما که را گول زدیم ؟!

[m@some]

دلم گرفته است…

دلم عجیب گرفته است

و هیچ چیز،

نه این دقایق خوش‌بو، که روی شاخه‌ی نارنج می‌شود

خاموش،

نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این

گل شب‌بوست،

نه، هیچ‌چیز مرا از هجوم خالی اطراف

نمی‌رهاند.

و فکر می‌کنم

که این ترنم موزون حزن تا به ابد

شنیده خواهد شد…

[m@some]

گاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده

نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت

آنجاست که با چشمانی خیس

رو به آسمان میکنی و میگویی
خدایا تنها تو را دارم

تنهایم مگذار

[m@some]

زندگی آرام است،مثل آرامش یک خواب بلند


زندگی شیرین است،مثل شیرینی یک روز قشنگ


زندگی رویایست،مثل رویای یک کودک ناز


زندگی زیباست،مثل زیبایی یک غنچه ی ناز


زندگی تک تک این ساعتهاست،زندگی چرخش این عقربه هاست


زندگی راز دل مادر من،زندگی پینه ی دست پدر است


زندگی مثل زمان در گذر است


زندگی آب روانی است روان می‌گذرد..


آنچه تقدیر من و توست همان می‌گذرد.

[m@some]

زندگی باور میخواهد آن هم از جنس امید

که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد

یک امید قلبی به تو گوید که

هنوز خدا هست

["golbarg"]

خودم نوشتم. حرفهای دل هست.
رنجهایی که این فرهنگ بر سر مردمان می آورد اما به اسم یه چیز دیگه تموم می شود.

از همون دوران بچگی ماهارو با نرسیدن و افسردگی عادت می دهند.

نغمه های ماها افسردگیست. ماها در داخل این فرهنگ تحمل شادی رو نداریم.

کجاست فردی که در داخل این فرهنگ نغمه های جدایی سر ندهد؟

برا جدایی در این فرهنگ ارزش قائلن. افسردگی رو از همون ابتدای زندگی با مطالبی در ذهن کودک می کارند.

جامعۀ ما دچار مشکلی به اسم کامیابی فراخود شده است.

منی که میخوام شاد باشم با افرادی روبرو میشم که این فرهنگ مسخشان کرده و اجازۀ شادی را به اون نمی دهد...

هر چقدر بنویسیم بیشتر آتیش میگیریم...

پس باز سکوت

کار درست اینکه سکوت کنیم وقتی حرف بزنیم بیشتر خفگی احساس میکنیم

امیدوارم عاقبت کارمون بد نباشه

[zoh_reh]

لبخند بزن !

بدون انتظار پاسخی از دنیا،

بدان روزی دنیا آنقدر شرمنده می شود که به جای پاسخ لبخند،

با تمام سازهایت می رقصد!

(چارلی چاپلین)

[zoh_reh]

ما رنج لذت را با لذت رنج ...

ما یادمان رفته است که برای آرامش نیلوفر باید یک مرداب ساکت باشیم،...

ما مسیر وصل را در خودِ وصل خلاصه کردیم...

ما گاهی نمیدانیم آن یکی را باید برای خودش بخواهیم نه برای خودم...

نمیدانم نیلوفر هدیه سکوت مرداب است؟!...

یا...