سلام
تیمسار جان اینجوری نگین.این قضاوتی که میکنین شاید به دور از انصاف باشه.اونم انسان هست و حق یک زندگی خوب و سالم رو داره. از نگران بودنش مشخص هست که نعوذبالله خراب نیست.این فرد دنبال راهی برای جبران هست.ماها باید راه رو برای چنین افرادی هموار کنیم نه اینکه از جمع برانیم یا با حرفامون شکنجشون بدیم.
(البته انگار شما به دوستتون اشاره می کنید بنده منظورم افرادی هستند که از اشتباه پشیمون شدند.)
سلام مهدی جان.
مهدی جان بایدها و نبایدهای هر کسی رو مکتب فرد بهش میگه. مذهب و دین ما برای رسیدگی به چنین مسائلی هست؛دین و مذهب فقط برای آخرت ماها نیست دین بیشتر برای درمان این چیزهاست و آخرت درنهایت با انتخاب این راه ها تحقق می یابد.دین ایستا نیست بلکه خیلی پویاست و در تمامی زمینه ها راه رو نشون میده تا فرد راه خودشو پیدا بکنه و رشد بکنه.(دوستمون هم به آیه ای از قرآن اشاره کرده)
چون نظریات افراد و حتی دانشمندان در مورد انسان به هیچ عنوان نمیتونه کامل باشه اینجاست که مخترع خودش نظریات رو فرستاده تا تمامی حالات رو در نظر بگیره و داروی شفا بخشی بده. دانشمندان خود به ناتوانی اننسان برای درک مسائل روحی و روانی اقرار کرده اند. و معترفند که ما حتی جسم را که قابل رویت هست دقیق نمی توانیم شناسایی بکنیم چه برسد به روح و روان.
دین و مذهب برای تمامی زمینه ها باید پاسخگو باشد و یک مقوله ای جدا از فرهنگ و اجتماع و پزشکی و خانوادگی و... نیست بلکه مثه یه هاله ای تمامی این مقوله ها را در بر میگیرد و به آنها شکل می دهد. اگر مکتب اون فرد بهش نتواند پاسخگو باشد مکتب خوبی را انتخاب نکرده.
افرادی که دنبال جبران هستند به آغوش پرمهر و محبت اجتماع نیاز دارند تا خودشونو از نو بسازن.







پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)