عزیز حالا کی گفته بشینیم و دعا کنیم تا سیر بشیم؟
از قضا دلیل اصلی شناخت هم چنین تفکراتی هست که برخی فکر میکنند که شناخت و پرداختن به چنین مسائلی یعنی نشستن و دست توی دست گذاشتن.
نه عزیز اون فردی که منتظر واقعی است ببینیم چه صفات و ویژگی هایی دارد.
عدم شناخت این راه عامل برداشتهای مختلفی می شود. فرد منتظر نمی تواند بشیند و دست روی دست بگذارد.عزیز من دعا بدون تلاش معنی ندارد.
متاسفانه اکثر ماها حتی مردم جهان قالبی می اندیشند که بهش میگن Stereotyping یا همون کلیشه ای برخورد کردن. در این خطا فرد در ذهن خود یک قالبی را بنا به برخی صفات طراحی میکند و افرادی را که یک یا چند صفتی که شبیه صفات قالب هستند رو داخل اون قالب فرض میکند و این خطا بیشتر در برخورد با مذاهب و نژاد و جنسیت و... اتفاق می افتد. مثلا می گویند مردمان فلان خطه فلان صفت را دارند؛ یا همین موردی که اشاره کردین فکر میکنین که افراد که معتقد به مذهب هستند میگویند بشینیم و دعا کنیم تا شکممان سیر بشود؟
یقینن اینطوری نیست. افرادی که منتظر هستند یقینن بیشترین غم مردم را به دوش می کشند و بغیر از غم سعی میکنند تا آنجا که توان دارند خدمت بکنند.فقط صفت منتظر بودن این افراد را به چنین انسانهایی تبدیل می کند (حرف بنده روی منتطران واقعی هست نه مدعیان منتظر)
علاقه مندی ها (Bookmarks)