دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید

مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.

توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 10 , از مجموع 11

موضوع: آیا پرخاشگری نوجوانان خودشان را هم می رنجاند؟

Threaded View

پست قبلی پست قبلی   پست بعدی پست بعدی
  1. #6
    یار قدیمی
    نوشته ها
    5,480
    ارسال تشکر
    7,998
    دریافت تشکر: 20,776
    قدرت امتیاز دهی
    79815
    Array
    Sa.n's: لبخند

    پیش فرض پاسخ : آیا پرخاشگری نوجوانان خودشان را هم می رنجاند؟

    اول از همه سلام عرض میکنم خدمت دوستان عزیزم و بانو زهره و همه دست اندر کاران که زحمت تاپیک رو کشیدن
    به عنوان یک فردی که در سن بلوغ هستم خواستم نظر بدم البته با اجازه شما
    زمانیکه شما در این سن و سال هستید و یا وقتی که بودید، آیا خود متوجه این پرخاشگری شده اید؟
    من به شخصه زمانی که پرخاشگری میکردم خودم متوجه نمیشدم اما بعد که به رفتارم فکر میکردم و از دور به خودم نگاه می کردم میدیدم که خیلی رفتارم بد بوده و نباید اینطور میبود و بعدش هم سعی میکردم که اصلاح کنم پرخاشگری هام رو اما بعد از مدتی سعی کردم اصلاحشون کنم با اینکه کاملا ناخود آگاه بود اما زمان هایی که احساس میکردم لحن صحبت کردنم با طرف مقابل داره تند و همراه پرخاش میشه سعی میکردم بعدا بحث کنم و از ادامه دادن بحث خودداری کنم و از محیط دور بشم تا کسی از من رنجیده نشه .
    آیا این رفتار شما را آزار می داد؟
    در بالا هم گفتم زمان هایی که من پرخاشگر بودم خودم متوجه نمیشدم البته در اوایل اما بعدش که به لحن خودم نگاه میکردم واقعا ناراحت میشدم و هر طور که شده میرفتم و از کسی که پرخاشگری کردم بهشون عذر خواهی میکردم تا ناراحت نشن از من و بعدش هم از دست خودم خیلی خیلی عصبانی میشدم و همیشه سعی می کردم که کنترل کنم خشم و پرخاشگری خودم رو و چون قبلا( پیش از رسیدن به این بهران ) خانواده به من گفته بودند که این شرایط برای شما و هر کسی که در سن شماست پیش میاد و شما باید بتونی خودت رو کنترل کنی چون ممکنه با رفتارت باعث رنجش دیگران بشی و چون این شرایط گذرا هستند تو باید مواظب باشی که کسی ناراحت نشه . و من هم همیشه با فکر به این جمله سعی در اصلاح رفتارم داشتم .
    انتظارات شما از اطرافیانتان در این زمینه چه بود؟
    اکثرا در این زمینه من خودم رو همیشه مقصر میدونستم و انتظاری از اطرافیان نداشتم و همین که متوجه شرایط من بشن و درک کنن برای من کافی بود . و البته 50 درصد خانواده به من کمک میکنند و 50 درصد سعی میکنم خودم رفتارم رو تصحیح کنم .
    چقدر والدین و محیط در نهادینه کردن این حالت را موثر می دانید؟
    خیلی خیلی موثر هست چون اگر والدین فرزندانشون رو خوب درک نکنن و از پیش بهشون اطلاع ندن که گاهی ممکنه پرخاشگر بشن قطعا فرزندشون هم تلاشی برای کنترل کردن پرخاشگری های خودش نمیکن-ه و خیلی ها از این رفتار ناراحت میشن اما اگر والدین از قبل فرزندشون رو آگاه کنن ، فرد بهتر میتونه کنار بیاد با وضعیت
    ریشه تعارضات نوجوانان با خانواده به نظر شما بیشتر حول چه محوری میچرخد ؟
    به نظر من اکثر تعارضات بر سر تربیت صحیح فرزند هست چون خانواده قصد دارند که فرزندشون درست تربیت بشه به همین خاطر به خاطر کار های اشتباه ، فرزندشون رو نصیحت میکنن یا اشتباهش رو گوش زد میکنن و همین میشه که بر اثر زیاد شدن این نصیحت ها و نکته های تربیتی فرزند تحملش رو از دست میده و موجب پرخاشگری میشه در صورتی که نکات و نصایح در صورتی که مفید و ضروری باشن کاملا به نفع فرد هست .
    سپاس بی نهایت از شما
    " برای آنکه در زندگی پخته شویم نباید هنگام عصبانیت از کوره در برویم "


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •