احترام به عقاید دیگران

[محمد نظری گندشمین]

احترام به عقاید دیگران

دوستان همه ی ما کم و بیش در مورد اصطلاح "احترام به عقاید دیگران" شنیده ایم.
شما چقدر با این موضوع موافق هستید؟
زیر همین پست نظرتان را بیان کنید.
هر فردی اعتقادات شخصی ای برای خودش دارد. جای شکی نیست.
اگر شخصی وارد عقیده شخص دیگری شود؛ در آن دخالت کند و سعی بر عوض کردن آن عقیده کند به اصطلاح میگوییم آن شخص به عقاید شخصی دیگران تجاوز کرده.
اما جای تامل دارد که آیا بدون این دخالتی که عنوان شد هم میشود به عقاید شخصی دیگران تجاور کزد؟
یک مثال بسیار بسیار ساده:
گروهی "اعتقاد" دارند که تولید مثل بشر "باید" متوقف شود. گروهی دیگر هم اعتقاد دارند که تولید مثل بشر "باید" ادامه پیدا کند.
این دو گروه بدون آنکه وارد اعتقادات شخصیه گروه دیگر شوند، در حال تجاور به عقاید یکدیگر هستند.
گروه اول تولید مثل را به صورت حکم مطلق باطل میداند.
گروه دوم جلوگیری از تولید مثل را به صورت حکم مطلق باطل میداند.
این دو عقیده متضاد با هم هستند و هر کدام میخواهند عقیده دیگری را عوض کند.
پس هر گروهی که ادعای احترام به عقاید دیگران را مطرح کرد و خود را پرچم دار آن نامید؛ اول باید یک نگاه به عقاید خود بکند.
حتی عمل هایی که در طول روز و شب انجام میدهد (طبق دستورالعمل هایی که عقایدش به او تحمیل میکند).
با کمی دقیق شدن در این مطلب متوجه این موضوع میشود که در جهات مختلف خود در حال تجاوز به عقاید دیگران است.
همه ما در حال نقض کردن احترام به عقاید دیگران هستیم،
گاها آگاهانه و غالبا ناآگاهانه. این نقض کردن ها تا بینهایت پیش میرود و عملا اصطلاح "احترام به عقاید دیگران" را بی معنی میکند ... .
این نظر بنده حقیر بود. نظرات خود را زیر همین پست میتوانید بیان کنید. ممنون(sabo3eur)

با سلام

عقیده شخصی داشتن به معنی درست بودن همیشگی عقیده خودمان نیست وتغییر دادن عقاید خودمان و دیگران تجاوز نیست ما بایستی در صورت لزوم عقاید خودمان و دیگران را تغییر بدهیم البته عقاید در دسته بندی های مختلفی قرار داره عقیده شخصی داشتن در مورد مسایل علمی دلیل بر صحت و حقانیت آن عقاید نمی شود مثلا نمی توان گفت یکی به این معتقد باشه که زمین به دور خورشید می چرخه و دیگری به این معتقد باشه که خورشید به دور زمین می چرخه و امثال این . ولی در مورد عقاید شخصی که جنبه ارزشی داره مساله فرق می کنه این هنگام است که تشخیص درست بودن یا نبودن عقاید خودمان و دیگران مشکل می شود ولی اعتقاد کلی من این است که عقیده شخصی داشتن به معنی حقانیت و صحت مطلق نیست گاه ضرورت دارد که عقاید غلط خودمان را بپذیریم و در تعالی دادن عقاید خودمان بکوشیم اعتراف به عقیده غلط و نارسای خودمان اصلا کار بدی نیست و سزاوار سرزنش نیست هنگامی سزاوار سرزنشیم بخاطر عقاید متحجر و غلط خودمان که به حفظ عقاید غلط و باطل خودمان مصرّ باشیم و کوتاه نیاییم
این بحث جزو علاقه های ذهنی من است ولی به دلیل کمبود وقت نمی توانم حالا حرف زیادی بگویم ولی در فرصت اتی از نظرات خودم در این مورد دیگران را اگاه خواهم کرد
با تشکر از همه دوستانم