تصور خود از دین:
بنظر من اسلام دین مهربانی و محبت و آسان گیری در همه زمینه هاست... پشت همه حرفاش هم یه دلیل منطقی پیدا میشه که نتیجش راحتی و آرامش و سعادت انسان هست. پس درست عمل کردن به دستوراتش باعث آرامش و درنتیجه احساس شادیه...
کسانی که دین رو باعث غمگینیشون میدونید دو حالت دارن:
یا تفریط دارن یعنی به قول دوستان، به دین عمل نمیکنن چون به نفع خواسته های نفسانی شون نیست و گناه رو به آرامش ترجیح دادن...
یا افراط دارن یعنی زیاد از حد به خودشون و بقیه سخت میگیرن و بجای اینکه شادی ها و غم هاشون به اندازه باشه فقط دنبال غصه ها میرن... در حالی که اسلام خیلی به شادی و کارهای خوب و خدمت به دیگران اهمیت داده...
چون اسلام واقعی دین میانه روی ست پس کسی که در عمل به دستورات از راه میانه دور میشه به آرامشی که باید نمیرسه و درنتیجه دید مردمو نسبت به اسلام و دستوراتش خراب میکنه...
راهکار:
به نظر من جوان عاقل دنبال خوندن کتاب های معتبر و کتاب احادیث معتبر میره نه هر کتابی... این روزها به هر کتابی هر سایتی هرحرفی و و و نباید اعتماد کرد.
یه نتیجه ی خوندن کتاب هایی که به جای غذای روح بنظرم زباله روح هستند میشه تفریط و افراط.
![]()
علاقه مندی ها (Bookmarks)