با سلام به همه دوستان
و تشکر از جناب آقا مهدی که زحمت این تاپیک خوب رو کشیدند
در تایید صحبتهای نارون عزیز روانشناس خوب سایتمون باید بگم که دقیقا پاچه خواری یا همون چاپلوسی یک صفت در افراد هست این اشخاص مطالبی رو در مورد دیگران مطرح میکنند که اعتقادی به اون ندارند
این صفت امروزه گریبانگیر جامعه ماست و یک خصلت عادی و رایج در بین مردم شده
در حالی که در دین و شریعت ما هم به شدت منع شده
عموما افراد چاپلوس هیچ اعتقادی به گفته هاشون ندارند و عموما اعتماد به نفس پایینی دارند هیچ محارتهایی رو ندارند و معمولا با تظاهر به نداشته هاشون سرپوشی بر روی ضعف هاشون میزارن ....
در جامعه ای که این صفت ترویج داره نشانگر ناسالم بودن هنجارهای حاکم بر اون جامعه هست
و زمانی این حالت پر رنگ میشه که منزلت ها و نقش افراد به شایستگی تعیین و توزیع نشده باشه و به عبارتی در اون شایسته سالاری وجود نداشته باشه
به فرموده بزرگان چاپلوسی سر منشا اش شرک و جهل و نفاق و خودخواهی است و غایتش نفس و ثمره اش خفت و خواری
این گروه از افراد عموما اشخاصی تو خالی و عاری از منطق هستند و چون در جایگاه ضعف قرار دارند به دنبال راه نجاتی با استفاده از تملق میگردند و در مقابل افرادی هم هستند که با ریاضیات شرعی خودشون رو تربیت کردندو فقط طالب رضای حق هستند و ظواهر و زینت های دنیوی قدم های اونها رو نمیلرزونه حتی زمانی که زیر دست هستند حق و حق طلبند و همچون افراد شریف گذران عمر میکنند
و در گروه متواضعین هستند با درایت هاشون منزلت رو کسب میکنند نه با چاپلوسی.
افراد چاپلوس چون شیرازه وجودیشون قابل تغییر نیست همیشه چشم نیاز به بخشش و عنایت دیگران میدوزند و چون خلا ها و نقاط ضعف شون رو در رشد دیگران احساس میکنند برای نجات خود از چاپلوسی برای کسب مقام و منزلت کاذب استفاده میکنند
عموما افراد چاپلوس دروغگویان ماهری هم هستند چون بایستی برای بدست آوردن نظر اطرافیان از نداشته های خود بتی قابل توجه بسازند و در زمان کوتاهی نتیجه ذلت و خواری را به وضوح شاهد خواهند بود
جای بسی خشنودیه که در این جمع گرم و صمیمی همه از محارتهای علمی و خدادادی شون بهره میبرند و نیازی به این صفت ندارند چون این صفت مختص افراد نادان و ضعیف النفس هست
با تشکر از توجهات همه دوستان![]()
علاقه مندی ها (Bookmarks)