اولا تعداد قالب های اسکلت و بدنه خیلی مهم نیست ولی کمتر از 10-15 عدد برای کامپوزیتی ها و فلزی ها هم قالب به اون شکل ندارند! بیشتر جوشکاری و بست و پیچ هستند
دوما اهرم پرواز با سیم فلپ ها رو و بدنه رو کنترل میکنه یا مستقیما لوله ی اسکلت اصلی بال رو که کامپوزیت فیبرکربنی هست رو حرکت میده که در تصویر خیلی چیزی رو مشخص نکرده اما معمولا از روش اول استفاده میکنند
سوما معمولا 2نفره هست این نوع گلایدرها (البته فقط در استارت)
به این شکل که حداقل 1نفر به غیر از سرنشین باید گلایدر رو هل بده تا روی شیب بیفته!
یا اینکه کلا گلایدر رو روی باند به یه یدک کش میبندند و بعد یدک کش که میتونه یه خودروی کامیونت یا خودرو معمولی باشه سرعتش رو ملایم تا 50 -60 کیلومتر بر ساعت میرسونه و گلایدر خود به خود بلند میشه
تو این مدت هم تعادلش چون با سیم به یدک کش وصله اول با یک یا دو نفر که بدنه رو گرفتن حفظ میشه
البته به دلیل سبکی فکر میکنم برای حفظ تعادل به شکل دوچرخه نیاز به کمتر از 10 کیلومتر بر ساعت داشته باشه - تو این سرعت هم با همون فلپ ها و ایرودینامیک بدنه و کشش یدک کش یا شیب سراشیبی تعادل کامل حفظ میشه
در ضمنت ورق بدنه در قسمت تحتانی با لایه ی اضافی تقویت میشه تا بتونه سر بخوره در مواقع اضطرار گرچه اصلا به زمین نمیخوره!
در انتها هم بهتره اضافه کنم
برای ما در ایران مشکلی از بابت طراحی و ساخت مشابه یا حتی بهتر از این محصول وجود نداره
تنها مشکل از نظر تجاری و قوانین پرواز هست که نیاز به سرمایه و سرمایه گذار ریسک پذیر داره







پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)