انفجار بزرگ . درست یا غلط

[عرفان سلیم زاده]

سلام برادر خوبی؟
والا من گرانش نسبیتی رو در فضای چهاربعدی بررسی کردم و به نتایجی دست پیدا کردم که میتونه جواب شما رو بدهد.
ببین در فضای چهار بعدی یعنی سه بعد فضا و یک بعد زمان دیگه برای فضازمان خمش تعریف نمیشه بلکه غلظت تعریف می شود.
شما میگی نور بر اثر خمیدگی فضازمان جهتش تغییر می کنه من میگم نور میتونه بر اثر اختلاف غلظت فضازمان تغییر سرعت بده و بشکند.
این موضوع تو مبحث اپتیک فیزیک کلاسیک هم ذکر شده. حد سرعت نور به غلظت محیطی وابسته است که ازش رد میشود.
حالا برگردیم به انفجار بزرگ. اگر شما یه نقطه بسیار کوچک داشته باشی طوری که چگالیش بینهایت باشه شما یه نقطه بی نهایت غلیط فضازمان دارید.
موضوع اینجاست که با فرض کروی بودن این نقظه گرانش تولیدی این فضازمان غلیظ روی دو تا سطح و با دو بردار نیروی کاملا مخالف هم بروز می کند.
یک نیروی گرانش که روی سطح بیرونی جرم و به همین شکل که داریم تجربه اش می کنیم خودشو نشون میدهد.
و دومی روی پوسته داخلی جرم و به صورت گرانش معکوس ظاهر می شود.
بخوام مثال بزنم هسته زمین رو تصور کنین. شما اگه به هسته زمین برید اونجا گرانش معکوسه چون از همه طرف اجرام در حال کشیدن شما هستند.
پس در هسته زمین شما کاملا معلق خواهید شد و اگر به مرکزی ترین بخش زمین برید شدت گرانش معکوس شمارو تیکه تیکه می کند.
در بین دو جرم مثل زمین و ماه هم همین امر صادقه و اصولا غلظت فضازمان در بین دو جرم کاهش پیدا می کند.
دلیل جذب شدن دو جرم در فضای چهاربعدی اختلاف غلظت فضازمان هست که باعث پدیده موج سواری و کشیده شدن دو جرم به همدیگر می شود.
من بر این اساس یه پوسته درونی برای اجرام تعریف کردم و به صورت بدیهی فرض کردم که در آن مکان به خصوص گرانشی با شدت فوق العاده بالا و البته معکوس وجود دارد.
من ادعا می کنم که تونل زنی کوانتومی و غلطت فضازمان با هم ارتباط مستقیم دارند.
این پیش بینی رو هم دارم که اگر شما یک چشمه ذرات آلفا و یک شمارشگر گایگر رو به مرکز زمین ببری آنجا افزایش تابندگی چشمه ذرات آلفا رو شاهد خواهید بود.
بنابراین این ادعا رو دارم که هرچه غلظت فضازمان کم بشه هسته و ذرات زیر اتمی منبسط تر می شوند. از آنجایی که نیروی هسته ای قوی برد کوتاهی داره اندک انبساط یک هسته تاثیر قابل توجه ای به کاهش آن دارد.
اگر غلظت فضا زمان از یک حدی کمتر شود که متعاقبا به آن معناست که گرانش در پوسته بیرونی و درونی جرم بیشتر شود، نیروی الکترومغناطیس می تواند به نیروی هسته ای قوی غلبه کند و هسته اتم را منفجر کند.
من ادعا می کنم که دلیل گرم ماندن هسته زمین، انفجار های ستاره ای و ابر نواختر، تبخیر سیاه چاله ها و خود انفجار بزرگ همین مکانیسم هست که پیش بینی می کند در شرایط قابل ایجاد حجم عظیمی از جرم میتواند به انرژی تبدیل شود.
در مورد خورشید شما فرض کنین که در هنگام انفجار، در هسته آن جرمی اندازه جرم زمین در یک لحظه به انرژی تبدیل شود.نتایج فاجعه بار خواهد بود و شاهد یک انفجار ابر نو اختر خواهیم شد.
در مورد انفجار بزرگ هم همین امر صادقه منتها ماده در آن زمان به خصوص، بی نهایت پر انرژی تر از حالا بوده که توانسته چنین انفجاری خلق کنه.
بنابراین میتوانید ببینید که خود گرانش عامل انفحار بزرگ میتونسته باشه.

- - - به روز رسانی شده - - -

سلام برادر خوبی؟
والا من گرانش نسبیتی رو در فضای چهاربعدی بررسی کردم و به نتایجی دست پیدا کردم که میتونه جواب شما رو بدهد.
ببین در فضای چهار بعدی یعنی سه بعد فضا و یک بعد زمان دیگه برای فضازمان خمش تعریف نمیشه بلکه غلظت تعریف می شود.
شما میگی نور بر اثر خمیدگی فضازمان جهتش تغییر می کنه من میگم نور میتونه بر اثر اختلاف غلظت فضازمان تغییر سرعت بده و بشکند.
این موضوع تو مبحث اپتیک فیزیک کلاسیک هم ذکر شده. حد سرعت نور به غلظت محیطی وابسته است که ازش رد میشود.
حالا برگردیم به انفجار بزرگ. اگر شما یه نقطه بسیار کوچک داشته باشی طوری که چگالیش بینهایت باشه شما یه نقطه بی نهایت غلیط فضازمان دارید.
موضوع اینجاست که با فرض کروی بودن این نقظه گرانش تولیدی این فضازمان غلیظ روی دو تا سطح و با دو بردار نیروی کاملا مخالف هم بروز می کند.
یک نیروی گرانش که روی سطح بیرونی جرم و به همین شکل که داریم تجربه اش می کنیم خودشو نشون میدهد.
و دومی روی پوسته داخلی جرم و به صورت گرانش معکوس ظاهر می شود.
بخوام مثال بزنم هسته زمین رو تصور کنین. شما اگه به هسته زمین برید اونجا گرانش معکوسه چون از همه طرف اجرام در حال کشیدن شما هستند.
پس در هسته زمین شما کاملا معلق خواهید شد و اگر به مرکزی ترین بخش زمین برید شدت گرانش معکوس شمارو تیکه تیکه می کند.
در بین دو جرم مثل زمین و ماه هم همین امر صادقه و اصولا غلظت فضازمان در بین دو جرم کاهش پیدا می کند.
دلیل جذب شدن دو جرم در فضای چهاربعدی اختلاف غلظت فضازمان هست که باعث پدیده موج سواری و کشیده شدن دو جرم به همدیگر می شود.
من بر این اساس یه پوسته درونی برای اجرام تعریف کردم و به صورت بدیهی فرض کردم که در آن مکان به خصوص گرانشی با شدت فوق العاده بالا و البته معکوس وجود دارد.
من ادعا می کنم که تونل زنی کوانتومی و غلطت فضازمان با هم ارتباط مستقیم دارند.
این پیش بینی رو هم دارم که اگر شما یک چشمه ذرات آلفا و یک شمارشگر گایگر رو به مرکز زمین ببری آنجا افزایش تابندگی چشمه ذرات آلفا رو شاهد خواهید بود.
بنابراین این ادعا رو دارم که هرچه غلظت فضازمان کم بشه هسته و ذرات زیر اتمی منبسط تر می شوند. از آنجایی که نیروی هسته ای قوی برد کوتاهی داره اندک انبساط یک هسته تاثیر قابل توجه ای به کاهش آن دارد.
اگر غلظت فضا زمان از یک حدی کمتر شود که متعاقبا به آن معناست که گرانش در پوسته بیرونی و درونی جرم بیشتر شود، نیروی الکترومغناطیس می تواند به نیروی هسته ای قوی غلبه کند و هسته اتم را منفجر کند.
من ادعا می کنم که دلیل گرم ماندن هسته زمین، انفجار های ستاره ای و ابر نواختر، تبخیر سیاه چاله ها و خود انفجار بزرگ همین مکانیسم هست که پیش بینی می کند در شرایط قابل ایجاد حجم عظیمی از جرم میتواند به انرژی تبدیل شود.
در مورد خورشید شما فرض کنین که در هنگام انفجار، در هسته آن جرمی اندازه جرم زمین در یک لحظه به انرژی تبدیل شود.نتایج فاجعه بار خواهد بود و شاهد یک انفجار ابر نو اختر خواهیم شد.
در مورد انفجار بزرگ هم همین امر صادقه منتها ماده در آن زمان به خصوص، بی نهایت پر انرژی تر از حالا بوده که توانسته چنین انفجاری خلق کنه.
بنابراین میتوانید ببینید که خود گرانش عامل انفحار بزرگ میتونسته باشه.