اون زمان جنگ سخت اتفاق افتاد و اون غیورمردان با گذشتن از همه چیز من جمله مال و جان و خانواده شون به شهادت رسیدند تا آرامشی تو جامعه برقرار بشه و سایه بیگانه بالای سر ناموس این مملکت نباشه که این کار بهایی هم داشت؛ خیلی از فرزندان شهدا حتی پدرشون رو هم به یاد نمیارن و سایه مهر پدری رو حس نکردن، از یه طرف هم با مسائلی تو جامعه طرفن که فقط و فقط خودشون تجربه می کنن و این یه مقدار حساسیت رو تو این عزیزان ممکنه ببره بالا
از طرف دیگه پوشش گاهاً نامناسب ( و نه تعیین نوعی خاص از حجاب و پوشش ) جوونها و نوجوونها ( چه پسر و چه دختر ) و سوء استفاده افردی که در این زمینه متخصص هستند!!! باعث میشه که در درجه اول آرامش از خود فرد گرفته بشه، در درجه دوم خانواده ( اجتماع کوچکتر ) و در نهایت همون استرس و عدم آسودگی برگرده به خود جامعه که این مغایر اهدافیه که شهدامون داشتند
چی شده که نسل بعد از جنگ کمتر میرن سراغ اون ارزشها رو دیگه باید کسانی پاسخ بدن که تنها با نامها بازی کردن و احیای ارزش ها رو فراموش کردن نه یه نوجوون و جوون امروزی که روی لوح سپید افکارش همه چیز رو میشه نوشت
علاقه مندی ها (Bookmarks)