من روزه ام را از روی هوس نشکستم

[عبدالله91]

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

عارفی را دیدند مشعلی و جام آبی در دست.

پرسیدند : کجا می روی؟

گفت : می روم با آتش ، بهشت را بسوزانم و با آب، جهنم را خاموش کنم تا مردم، خدا را فقط به خاطر عشق به او بپرستند، نه به خاطر عیاشی در بهشت و ترس از جهنم!

در قرآن همه جاش پر است از ترساندن و امید دادن. انسان همیشه بین بیم و امید زندگی میکنه. یعنی این شکل خلق شده تا بتونه رشد کنه. انسان وقتی میتونه رشد کنه و به تکامل برسه که هم امید صددرصد نداشته باشه و هم ترس صددرصد. مابین این دو فقط می شود پیشرفت کرد. قرآن هم این راه را معرفی کرده. اگر دنبال حقیقت و تکامل هستیم باید مکتب عرفان را بی خیال شویم و بچسبیم به مکتب اسلام. عرفان یعنی شناخت؛ بعضیا از این کلمه مکتبی ساختند و دارند پیش می روند. آموزه های قرآنی را بچسبیم . قرآن ثقل اکبر است و امامان ثقل اصغر. ثقل اکبر را رها نکنیم و به مکتبی که توش پر است از نادیده گرفتن بهشت و جهنم رو نیاوریم. خالق ما ماهارو به این شکل آفریده و میداند که چطور پیشرفت می کنیم برا همین در کتابش از جهنم و بهشت گفته. قرآن کتاب رشد است. خدا می داند کدام روش مارو به هدف می رسونه.
باید مکتب عرفان رو کلا بیخیال بشیم و بچسبیم به مکتبی که قرآن می گوید.

اینا خلاف آموزه های قرآن حرف می زنند. خدا خودش گفته که بیایید با من تجارت کنید

بهشت عیاشی ندارد. بهشت سراسر آرامش است و نور و سرور. اینان بهشت و جهنم را به اندازۀ عقل و شعور خود باور داشته اند. جهنمی برایشان نشان بدهند تا بدانند که ترس از جهنم چیست.

«أفتومنون ببعض و تکفرون ببعض فما جزاء من یفعل ذلک منکم...»(بقره:85) آیا به بعضی از دستورات کتاب آسمانی ایمان می آورید و به بعضی کافر می شوید؟برای کسی که این عمل(تبعیض در میان احکام و قوانین خدا) را انجام دهد جز رسوایی در این جهان و بازگشت به شدیدترین عذابها در روز رستاخیز چیز دیگری نخواهد بود...

احکام اکثر عرفان ها خلاف دستورات قرآن است. عرفان همان شناخت است که در مکتب اسلام وجود دارد که این کلمه را از جاهایی برداشته اند و برای خودشان مکتبی درست کرده اند. ترس از جهنم و شوق بهشت لازمۀ رشد است.

شناخت اینکه جهنم است و بهشتی وجود دارد همان عرفان است. کلمه ای که مستقل معنا ندارد را برداشته اند و مستقل کرده اند.