چون وقت ندارم خیلی خلاصه میگم:
عزیز سیاست های تبلیغاتی امریکا هنوز احاطه ندارید .این تحلیلشما سطحیه رفیق گل.
اگر از تاریخ عبرت بگیریم میفهمیم کلا دو نوع پروپگاندا داریم و دو نوع تبلیغاتی 1- شرقی 2- غربی
1- دیدگاه شرقی در تبلیغات همیشه خودشو بزرگ وطرف مقابلو کوچیک میشمره مثل شوروی -روسیه-چین -کرهشمالی-عراق-ایران و.... . یک دسته بیل در این کشور ها برابره با 20 سرباز طرف مقابل.
2-دیگاه غربی همیشه طرف مقابل رو خطر ناک جلوه میده تا اهدافشو توجیه کنه چون اصل کارها در غرب بر اساس جو عمومی جامعس واگه جامعه موافق نباشه حمله ای صورت نمیگیره.
بذار بیشتر توضیح بدم:
ملکرد رسانه های آمریکا پیش از حمله این کشور و نیروهای ائتلاف به عراق در سال 1991 است.
رسانه های آمریکا در جریان این نبرد ارتش عراق را اینگونه معرفی می کردند : ارتش عراق پنجمین ارتش بزرگ و قدرتمند جهان است. هیچ کشوری توان حمله به عراق را ندارد. سربازان عراق در جنگ با ایرانی ها تجربیات بسیاری به دست آوردند.
رسانه های آمریکا سربازان عراقی را در حالیکه خوشحال و خرم سوار بر نفربر هستند نشان می دادند در حالیکه سربازان آمریکایی را با حالتی مستاصل و خسته نشان می دادند.
نتیجه این قبیل اقدامات چه شد؟ افسران عراقی به راستی این تبلیغات را باور کردند و ارتش آمریکا را در حد چغندر و هویج فرض کردند و ارتش خود را در حد ارتش شوروی.
اما وقتی جنگ آغاز شد ، دیدیم که چه بلایی بر سر ارتش عراق آمد. آنچنان بلایی بر سرشان آمد که حتی در خواب هم آنرا نمی دیدند.
در حالیکه در همان زمانی که رسانه های آمریکایی تبلیغات سنگینی علیه عراق به راه انداخته بودند ، روسا و سران احمق عراق نیز از دیدن این تبلیغات آمریکایی ها به وجد آمده بودند و بسیار خوشحال به نظر می رسیدند. دولتمردان احمق عراق ، این صحنه ها را از تلویزیون های آمریکایی ضبط می کردند و در تلویزیون دولتی عراق منتشر می کردند و به مردم خود می گفتند که نگاه کنید ببینید که این آمریکایی ها چه نظری نسبت به ارتش کشور ما دارند؟ آنها مثل سگ از ما و ارتش ما می ترسند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)