در تایید صحبت های دوستمون باید عرض کنم، تخصص با تجربه کردن بدست میاد و تجربه هم از طریق کار کردن. مطمئنا در سالهای اول کسب تجربه درآمد چندانی وجود نخواهد داشت ولی بعد از بدست آوردن تخصص، جبران خواهد شد! البته چون تو رشته و زمینه کاری من "خوشبختانه" شرکت و موسسه درست حسابی تو کشور وجود نداره، من مجبور شدم تجربیات رو به صورت جسته گریخته، خودم پیدا کنم ولی برای خیلی ها ممکنه کار در یک شرکت معتبر مفید تر باشه. //درضمن اینکه گفته میشه فلانی با فوق لیسانس آبدارچی یا راننده آژانس هست (که بعضا واقعیت هم داره) باید به پای توانایی های خود اون شخص گذاشت و به هیچ وجه نمیشه اسم این فرد رو "با استعداد" گذاشت. چشم بسته درس خوندن و مدرک گرفتن نتیجه اش همین میشه(البته یه دلیل این معضل، جوی هست که تو کشور و خانواده ها برای ورود به دانشگاه و توهماتی از آینده بعد از اون وجود داره).//یه نکته ای هم باید اشاره کنم که القاب و تعارفات مثل "نخبه"، "جوان بااستعداد" ضررش بیشتر از سودش هست. یعنی اینطوری که ما از این اصطلاحات استفاده می کنیم باعث شده یکسری توقعات بی جا و بی اساس برای ما ایجاد بشه که هیچ کمکی هم به هیچ کسی نمی کنه. فقط برای همدیگه نوشابه باز می کنیم. من شخصا نه خودم رو نخبه می دونم و نه تعداد افراد نخبه زیادی رو اطرافم میشناسم(بدون تعارف). نخبه بودن با حرف و تعارف اثبات نمیشه. اول باید یه کاری کرد و بعد ادعا کرد!
علاقه مندی ها (Bookmarks)