اتاق اجاره ای خدا

[kadaj]

ای غایب از نظـــر به خدا می ســــــــپارمت | جانم به سوختی و به دل دوست دارمت
تا دامـــــــن کفن نکشـــــم زیر پــــای خـاک | بــــاور مکــن که دســــت ز دامن بدارمت
محــــراب ابــــــــرویت بنما تا سحـــرگهـــی | دســـت دعـــــا برآرم و در گردن آرمـــــت
گر بایدم شدن ســــــــــوی هــــاروت بابلی | صـــد گونه جــــــادویی بکنم تا بیارمــــت
خواهم که پیش میرمــــت ای بی وفا طبیب | بیمــــــــــار بازپپــــــرس که در انتظارمت
صد جوــــــی آب بســــــته ام از دیده برکنار | بربوی تخـــــم مهــــر که در دل بکارمـــت
خونم بریخت واز غم عشـــــــقم خلاص داد | منـــــت پذیر غمزه خنجـــــــــــر گذارمـت
می گویـم و مرادم از این سیـــــل اشـــکبار | تخــــــم محــــبت است که در دل بکارمت
بارم ده از کرم سـوی خود تا به ســـــــوز دل | در پای دم به دم گــــــــــهر از دیده بارمت
حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست | فی الجمله می کنی و فرو می گذارمت