خوب در جنگ فاکتورهایی هست .
1- من خودم حاظرم برای کشورم بجنگم چون خانه و کاشانه من هست .
2- اما دیدگاه هایی هم نیز هست که باعث میشه برخی ها جنگ را چیز بیهوده بشمارند که باز هم باعث ضرر به خود هست . مثالی می زنم در جنگ جهانی دوم المان وقتی به لهستان حمله کرد فرانسه در پی تعهدات خود به لهستان می تونست از لهستان دفاع کنه و به المان حمله کنه ولی اونها چرا این کار رو نکردند ؟ چون خاطره خوشی از جنگ جهانی اول و کشتار اون زمان نداشتند ، پس قضیه رو چندان جدی نگرفتند ولی دیدیم که اخر سر به علت همون حمله نکردن به المان باعث بدبختی کشورشون شد .
3- دیدگاه سوم مال ادم هایی هست که وطن فروش هستند ! ( بلا نسبت مردم خوب ایران ) امثال این افراد زیاد هستند مثل شوشنیگ سیاستمدار احمق اتریشی که اتریش را دو دستی تقدیم هیتلر کرد ( همچنین سیاستمداران چکسلواکی و لیتوانی )
این از نظر من بود و من هم جز دسته اول هستم .








علاقه مندی ها (Bookmarks)