بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
نمیدونم چی بگم بچه ها همه چیزو گفتن فقط یه نکته میگم به سخن دوستمون هم اشاره میکنم :
در نماز دو مسئله خوف و رجاء(که باعث آرامش میشه) همیشه باید برقرار باشه
بنده احساس میکنم دوستان بیشتر به مسئله آرامش توجه میکنن و از خوف غافل میشن و حال آن که اگر بگیم نماز دو رکن(معنوی) داره یکیش ترس و دیگری امید است هر دو باهم و الا این خانه ویران خواهد شد.
ترس(خوف) از مقام الهی از جایگاه خطیری که درش ایستادی از اعمال گناهی که انجام دادی یا حتی اعمالی که انجام دادی و بهش میبالی از حق الناسهای گردنت که نمیدانی و میدانی از گمراه کنندگی شیطان و دامهای پیش رو از غضب الهی از امن بودن از مکر الهی و ......
امید(رجاء) تنها به رحمت پروردگار به عفوش به پوشانندگی اش(غفران) به .....
به هر حال با این دوبال هست که انسان میتونه در نماز عروج کنه و الا کبوتر با یک بال چه میخواهد بکند؟
پس دوست عزیز هم بترس هم امید داشته باش نماز فقط برای امید نیست فقط برای ترس هم نیست برای هر دو است.
التماس دعا
علاقه مندی ها (Bookmarks)