بحث داغ هفته :چرا خداوند پوشاننده گناهان (ستار العیوب) هست ؟

[kamanabroo]

سلام خدمت همه دوستان
و تشکر از باستان شناس عزیز و یه سلام گرم به آقا مهدی گل
خوب من اول از سطح و فقط فکر رو این سوالات اولین چیزی که به ذهن من خطور میکنه رو میگم و در پست های بعدی کتاب هامو باز میکنم و برداشت خودم رو از اونها اینجا مینویسم
انشاا... که بتونم ازتون مطالب خوبی رو یاد بگیرم
--------------------------------------------------------
خوب سوال اول : ببینید میگیم خدا وجود هست و بدون هیچ نقصی
اولین چیزی که به ذهن من رسید موقع خوندن این سوال این بود که چرا باید دنبال "چرای" بودن این صفت در خدا باشیم
مگر خدا دانای کل و بدون هیچ نقصی نیست
(آقا مهدی اینجاشو قشنگ بهم جواب بده خودم گیر کردم توش) آیا میشه گفت: اینگونه سوالات اشتباه بوده و اگر بیان بشه یعنی نقص وارد میکنیم به وجود؟

ببینید خداوند سرنوشتی برای ما گذاشته همونطور که برای آدم و حوای دنیای دیگر (قبل آدم و حوای ما ) گذاشته بود (منبع: اگه اشتباه نکنم (منتهی الامال)) و اختیاری داده که انتخاب کنیم
و بخشش زیاد خداوند به نظر من برای کسانی که تفکر میکنند معنا پیدا میکنه
و بیش از پیش به سوی خداوند میره.

و در مورد سوال دوم اگه با خودم صادق باشم خیلی اثر داشته در زندگیم ولی متاسفانه رک بگم در حد انتظار نتونستم ظاهر بشم
خدا منو ببخشه و میبخشه
نمیدونم کجا ولی از یکی شنیدم که:
با بخشیدن کوچک نمیشی چون اگر با بخشیدن کوچک میشدیم خداوند به این بزرگی نبود.


تشکر ایشالا اگه زنده بودم با منبع مزاحمتون میشم
عید همگی مبارک باشه
یا حق

سلام داداشی گل
خوبی
ممنونم از شرکتت در بحث و این نکته بینی دقیق

درسته خداوند ذات کاملی هست که هیچ نقصی در او نیست
حالا ما اگه بپرسیم چرا خداوند ستارالعیوب هست این سوال درسته اساسا یا نه؟
و در درجه بعد آیا سوال ما موجب ایراد و اشکال گرفتن از ذات اقدس الهی میشه یا نه؟

ببین
این سوالی که مطرح شده جنبه علمی و کلامی و در نتیجه اخلاقی داره
یعنی ما بصورت عقلی(کلامی) و علمی می آییم این صفت خدا رو بررسی می کنیم که یه ذات کامل باید هم این صفت رو داشته باشه.
حالا چرا باید داشته باشه ؟چون نداشتن این صفت موجب نقص میشه و ....
پس سوال ما و اینکه می پرسیم "چرا" منظور چرای فلسفی هست نه چرای انتقادی!
در سوالات علمی کلامی و فلسفی ما ایراد به چیزی نمی گیریم بلکه در وجود چیزی، یا نحوه وجود چیزی، علتها و حکمت های اون بحث می کنیم.
اینکه آیا ما حق داریم نسبت به صفات الهی اینطور وارد بحث بشیم یا نه؟ جوابش اینه که تا وقتی که نگاه ، نگاه تحلیلی و بررسی علمی و معرفتی باشه اشکالی نداره.

بله از دو نگاه میشه گفت سوال اشتباه هست که ما اینجا این دو نگاه رو نداریم!
یکی اینکه اساسا بخواهیم سوال انتقادی کنیم .
دوم اینکه ما یه قدم جلو تر بریم و سوال کاملا اخلاقی باشه و بگیم چرا خداوند ستارالعیوب نباشه! یعنی سوال از اینکه چرا خداوند ستارالعیوب هست اشتباهه بلکه باید سوال کرد که چرا خداوند ستارالعیوب نباشه! این در جایی هست که ما بحث علمی رو به نتیجه اخلاقی رسوندیم . یعنی اصل ستارالعیوب بودن و معنای معرفتی اون برامون روشن شده و مزیت ها و خوبی های این صفت در خداوند نسبت به انسان ها واضح و مبرهن شده . در اینجا اگه دوباره همون سوال رو بپرسیم که خوب چرا خداوند ستارالعیوب هست ؟! اینجا دیگه سوال جا نداره.

معلوم میشه که ما با طرح این سوال قصد توجه معرفتی به صفت ستارالعیوب بودن خداوند داریم و جنبه های وجودی اون رو بررسی کنیم و در نتیجه ما هم به این اخلاق الهی مزین بشیم....


درسته هر قدر که انسان ببخشه و بدی های دیگران رو نادیده بگیره
در درگاه الهی بزرگ و بزرگ تر میشه
چرا که وقتی به این فکر کنیم که اگر تا همین الان خداوند بدی ها و عیب ها و زشتی های من رو نادیده نمی گرفت و عیب پوشی نمی کرد
الان هیچ کس حاضر نبود حتی یه لحظه هم به من نگاه کنه
بخاطر همینه در روز قیامت انسان ها از همدیگر فرار می کنند..
چقدر قشنگ در دعای کمیل میاد با خدا حرف می زنه:

اَللّهُمَّ لااَجِدُ لِذُنُوبى‏ غافِراً، وَلالِقَبائِحى‏ ساتِراً، وَلالِشَىْ‏ءٍ مِنْ عَمَلِىَ الْقَبيحِ‏ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَيرَک،
خدای من
من برای گناهانم غیر از تو بخشنده ای نیافتم
برای زشتی هایم غیر از تو پوشاننده ای نیافتم
و برای بدی هایم غیر از تو تبدیل کننده ای به عمل نیکو نیافتم....