مشاوره مذهبي

[kamanabroo]

سوال : آیا با توبه کل گناه ها بخشیده میشود.

پاسخ : با سلام.خداوند بندگانش را دوست دارد و میخواهد سعادتمند و عاقبت به خیر شوند لذا برای آنان راه بازگشت گذاشته و دری از درهای رحمتش به نام توبه را به سوی آنان گشوده است یکی از دامهای شیطان این است که بنده ی گنهکار را از رحمت خدا ناامید کند لذا یاس از دامهای شیطان و خود گناهی بزرگ است .

بله با توبه ی نصوح (حقیقی) و اصلاح و جبران آن و انجام اعمال صالح خداوند گناهان انسان را می بخشد البته اگر گناه حق الناس باشد باید ادا شود و اگر حق الله است باید قضا شود.

اگر انسان حقیقتا پشیمان شود و گناهان گذشته را جبران كند مثلا حق الناس را بپردازد و اگر واجبات را ترك كرده،قضایش را انجام دهد مثل كسی می شود كه گناه نكرده )التائب من الذنب كمن لا ذنب له ) . آمرزش الهی به حدی است که در این صورت حتی به جای گناهان حسنه در نامه ی اعمال او نوشته میشود«اولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات. فرقان/70 ».

هر كس توبه كند و ایمان آورده و عمل صالح انجام دهد خداوند گناهانش را تبدیل به نیكی میكند و خداوند بخشنده و مهربان است. هیچ کس نباید از رحمت خدا مأیوس باشد .

لیکن توبه و ندامت باید حقیقی باشد نه صرف لقلقه ی زبان و توبه ی حقیقی علامت دارد در نهج البلاغه آمده است: «كسى در حضور على(ع) مى‏گفت: «استغفرالله»

حضرت فرمود: آیا مى‏دانى «استغفار» چیست؟
استغفار نامى است كه بر شش معنا اطلاق مى‏شود ؛
1- پشیمانى از گذشته،
2- عزم بر ترك و بازگشت از آن براى همیشه،
3- اداى حقوق دیگران، تا خدا را پاك ملاقات كنى و بر (ذمه) تو بدهكارى نباشد (حق الناس، خمس، زكات و...) ؛
4- هر فریضه كه ضایع كرده‏اى، ادا كنى (مثل نماز، روزه و نذر واجب و...) ؛
5- گوشتى كه از حرام) خوردن مال مردم)بر بدن تو رویده، با حزن و اندوه آب كنى تا پوستت به استخوان بچسبد و گوشت تازه میان آنها بروید. ممكن است كسى از راه درآمد، حرام به عیش و نوش و تن‏پرورى بپردازد و یا بر اثر هر لذت حرامى، چاق و فربه گردد. در این صورت حزن و اندوه گناهان گذشته باید به گونه‏اى بر وجود او آتش زند كه خواب و قرار را از وى بستاند. البته این حال براى هر توبه كننده‏اى حاصل نمى‏شود و این در واقع مرتبه‏اى از مراتب كمال توبه و استغفار است؛
6- سختى طاعت را بر بدنت بچشانى ؛ چنان كه شیرینى گناه را به آن چشاندى. طاعت حق و طوق بندگى مولا، سختى‏ها و محدویت‏هایى دارد ؛ زیرا یك سلسله اوامر و نواهى هست كه بر نفس اماره ناخوشایند است. در مقابل انجام گناه بر وفق مراد نفس اماره همسو با راحتى جسم است.

پس همانگونه كه نفس بر وفق مراد خود و بدن بر حسب طبعش، در راحتى و آسایش به سر مى‏برد و لذت گناه را مى‏چشید، باید سختى طاعت و مشقت پذیرش قید و بندهاى الهى و دینى را نیز بچشد. وقتى تمام این شرایط تحقق یافت آن گاه بگویى: «استغفرالله»، (نهج البلاغه، كلمه 417) . موفق باشید.