سلام دوست عزيز
واقعا خسته نباشيموضوعي كه روي اون كار مي كني بي نهايت مهمه و اگه ان شاالله چنين طرحي به نتيجه مورد نظر برسه مي تونه مشكلات بيماران زيادي رو حل كنه
قطعا شما به واسطه تحقيقاتي كه انجام دادي روي اين موضوع تسلط بيشتري نسبت به ما داري و اگه اينجا مطلبي عرض ميشه صرفا نكاتيه كه به ذهن خودم مي رسه و ممكنه قبلا شما هم اونها رو مدنظر قرار داده باشي
1. استفاده از گلوبين جانوران در عمل همونطور كه شما هم به درستي اشاره كردي ممكنه عملي نباشه چون اين هموگلوبين هم مي بايست قابل حمل توسط گلبول هاي قرمز باشه و هم اينكه واكنش آنافيلاكسي ( كه ممكنه بدن نسبت به هر پروتئين بيگانه نشون بده ) ايجاد نكنه ضمن اينكه نوع هموگلوبين هم بسيار مهمه به دليل اينكه برخي هموگلوبين ها مي تونن با تغيير شكل در گلبول قرمز سبب كم خوني بشن مثلا در تالاسمي همين اتفاق مي افته
2. هموگلوبين نوتركيب ( Recombinant ) به نحوي كه قادر به حمل ملكول هاي اكسيژن بيشتري باشه شايد بيشتر قابل بررسي باشه البته قطعا اين موضوع هم مي بايست با دقت بيشتري مورد بررسي قرار بگيره چرا اينكه برخي اشكالات مطرح شده در مورد اول در اين مورد هم مي تونه مصداق داشته باشه
3. پيشنهاد مي كنم براي اين منظور با يه متخصص ژنتيك ملكولي هم مشورت بشه تا ببينيم آيا واقعا براي جلب حداكثر اكسيژن مي تونيم يه ملكول هموگلوبين رو با حداقل تغيير ساختاري سنتز كنيم ؟ چون اين موضوع بسيار مهمه كه هموگلوبين سنتزي علي رغم داشتن خاصيت موردنظر ، كمترين تفاوت ظاهري رو با ملكول هموگلوبين طبيعي داشته باشه تا بتونه بدون كمترين عارضه اي جايگزين هموگلوبين طبيعي در گلبول هاي قرمز بشه
علاقه مندی ها (Bookmarks)