هیچ اتفاقی تصادف نیست حتی افتادن برگ از شاخه

[میترا پوررحیم]

چند روز که میخوام این رو بنویسم ولی نمیشه الان وقت میکنم پس خوب گوش کنیدهمیشه فکر میکنیم یکی کنارمون هست اهالی خانواده,دوستانمون و...ولی یه جاهایی هست که دیگه کسی نیست فقط خودتی و خودت یه جاهایی که از قبل وقتی بهش فکر میکنی میبینی نمیدونی چی میشه یا چه اتفاقی میوفته ولی وقتی تو موقعیت قرار میگیری میفهمی فقط یکی هست که میتونی بهش تکیه کنی فقط به اون بگی بگی خدایا الان تنهام تنهای تنها کسانیم که دوستت دارن روبروت نشستن و تو باید در برابر همه اونا به اضافه یه عالمه ادم دیگه حرف بزنی اون موقع میفهمی که میگن تنها کسی که همیشه کنارته یعنی چی؟اون موقع میفهمی که فقط باید به خدا تکیه کنی یعنی چی؟تو اون شرایط فقط خداست که میتونه ارومت کنه فقط خودشه که وقتی پاهات میلرزه بهش میگی خدا جون کمکم کن و پات نمیلرزه یعنی چی؟یاد قبر هم افتادم یاد مرگ اونجا هم همه میرن فقط خودمونیم که میمونیم اینکه یادمون بیفته مرگ هم همیشه هست و باید یادش باشیم.من از این روزها یاد گرفتم که فقط به خدا بگو از ترسهات,از تمام دلواپسیات و بدون همیشه خدا پیشته مثل ادما نیست که یک روز هستند و یک روز نیستند.خدا همیشه هست.خدا جون دوستت دارم .بهش فکر کنیم که ایا خانواده و دوستان همیشه هستند؟جواب ندیم فقط فکر کنیم