تفکراتي از جنس نور

[علي پارسا]

کاش مي شد نتيجه کار خوبمون را سريع مي ديديم!
مثل کسي که چيزي مي فروشد و به محض فروش سودش را از خريدار مي گيرد!
مثل کارمندي که حقوقش سر ماه در حسابش مي آيد!
مثل کارگر روز مزدي که آخر روز نقدا" پول زحمتش را مي گيرد.

يک کار خوب مي کرديم، يک موجودي از حسابمون مي گرفتيم، مي ديديم يک مبلغي به پاس کار خوب به اون واريز شده!
يک کار بهتر مي کرديم، يک مبلغ بيشتري واريز مي شد!
يک فداکاري بزرگ، و بعد .... واريز يک مبلغ هنگفت!
.
.
اون وقت صبح تا شب حرس کار خوب مي زديم!
بدو بدو فلان جا يک کار خوب مي شود کرد.....
بدو بدو فلان کار خوب است که فقط يک نفر مي تواند انجام دهد .... اولي انجام دهد به دومي نمي رسد! بدو که اولين نفر باشي!
.
.
.
راستي مگر ما ايمان نداريم؟
آيا غير از اين است که به واسطه هر کار خوب پاداشي داريم؟ فقط موجودي حساب کار خوبمان را فعلا" به ما نمي دهند!
پس چرا لذت نمي بريم؟ چرا حرس نمي زنيم؟ حتما" بايد موجودي بگيريم؟
.
.
آره مثل اينکه من و امثال من خيلي ايمان نداريم ......
خوش به حال اونها که به اين درجه از ايمان رسيده اند،
ما رو هم دعا کنيد.