چه کسی مغزها را فراری می‌دهد؟

[نو آور]

هرچی دقت در مطالعه و بررسی و طراحی اولیه بالابره این ضریب خطا پایین میاد...نخبه یا طراح یا پیمانکار ذاتا برای کارفرما ، ریسک رو بالا عنوان میکنه وکارفرما هم ذاتا ریسک رو پایین توقع داره ...پس باید به یک تعادل و تفاهم برسن...تا وقتی ما با خیال راحت از علم و تجربه ی غیر بومی استفاده میکنیم و برامون اهمیت نداشته باشه که اصلا این علم عیب و نقص داره یا نه ، یا اصلا درست گفتن یا نه ، وضع ما بهتر از این نمیشه...اونها فوت کوزه گری رو به ما یاد ندادن و نمیدن و نخواهند داد......من نظرم اینه

_ این فوت کوزه گری که می فرمائید، همان عاملی است که سبب می شه شما مثلا اگه صد تا فارغ التحصیل دکترای سخت افزار کامپیوتر دانشگاه شریف را در مکانی در ایران جمع کنید، نتوانند یک کارت گرافیک، مادربورد و یا cpu رایانه را بسازند.

این مشکل، همان تفاوت بین علم با مقوله فن آوری است. در ایران، ما بیشتر به دنبال اولی بوده ایم.

_ یک نکته دیگر؛ معمولا ریسک برای نخبه، کار کردن نهائی سیستم تکمیل شده و تامین تمام اهداف تعیین شده اولیه است ولی برای کارفرما یا سرمایه گذار؛ ریسک اصلی، فروش و موفقیت تجاری و درست بودن چشم انداز اولیه تعریف شده بازاریابی سیستم ابداعی است. یعنی عملا از دو دید مختلف به پروژه می نگرند.

_ نکته دیگر: یک تفاوت ماهوی بین وضعیت فرآیند نوآوری در کشور ما با کشورهای پیشرفته وجود دارد. آن را از زبان دکتر نیلی، رئیس دانشگاه تهران عرض می کنم:
اقتصاد ما یک اقتصاد مبتنی بر تولید و خرید نوآوری نیست. ما یک اقتصاد رقابتی نداریم تا بنگاه‌های بزرگ، به دنبال خرید دستاوردها و نوآوری‌ها باشند.
منبع: http://isna.ir/fa/news/93051003649/8...3-%D8%A7%D8%B4