چرا بیکار نشسته ایم،دست به کار بشیم به هوش باشیم که خیلی نزدیک است و ما را می خواند

[moham-s]

ارباب کرامت و عصمت به جهت هشدار و آمادگي بندگان خدا فرموده اند : چون به سرازيري قبر رسيدي در شب اول نکير و منکر به هيئتي هولناك به سوي تو آيند ، صداى ايشان مثل رعد غرنده و چشمهايشان مثل برق خيره كننده .مي پرسند : پروردگارت كيست و در دنيا که را مي پرستيدي ؟
پيغمبرت كيست و به چه کيشي هستي؟ و دينت کدام است ؟

از ولى و رهبرت و ييشوايت بپرسند؟
پس در آن حال چون پاسخ دادن بر مرده سخت و نيازمند کمک است ، خوب است که براي او در دو جا تلقين بگويند.
يكى وقتى كه او را در قبر مى گذارند و بهتر آنست كه، با دست راست، دوش راست ، و با دست چپ ، دوش چپ او را بگيرند و حركت دهند و کلمات مورد نياز را به او تلقين كنند.
و ديگر وقتى كه او را دفن كردند، مستحب است كه ولى ميت يعنى نزديكترين خويشان او بعد از آنكه مردم از سر قبر او برگردند نزد سر ميت بنشيند و با صداى بلند او را تلقين كند و بهتر است كه دو كف دست را روى قبر گذارد و دهان را نزديك قبر برد، و چنانچه درد سوزان فراق به او مجال نداد ديگري را به اين کار بگمارد.
در حديث آمده است؛ که چون اين تلقين را كنند، منكر به نكير مى گويد: بيا برويم که نيازي به پرسش نيست ، پس برمى گردند و سؤال نمى كنند.

در كتاب "من لا يحضره الفقيه" آمده است كه چون پسر جناب ابى ذر غفارى (رضى الله عنه ) وفات كرد ابوذر بر سر قبر او ايستاده و دست بر قبر ماليد و گفت : خداى ، تو را رحمت كند اى ذر. به خدا سوگند كه تو نسبت به من نيكوكار بودى و شرط فرزندى را بجا مى آوردى ، والحال كه تو را از من گرفته اند من از تو خشنودم . به خدا سوگند كه رفتن تو بر من باكى نيست و نقصانى به من نرسد، "و ما لى الى احد سوى الله من حاجة" يعنى بغير از خدا به احدى نياز ندارم ، و اگر نبود هول مطلع [يعنى جاهاى هولناك آن عالم كه بعد از مرگ ديده مى شود] هر آينه خوشحال مى شدم كه به جاى تو رفته باشم ولكن مى خواهم چند روزى تلافى کوتاهي هاي گذشته نمايم و آذوقه براي آن عالم برگيرم و هر آينه اندوه تو مرا مشغول خود ساخته كه كارى كه برايت سودمند باشد انجام دهم سوگند به خدا كه براى مرگ تو گريه نمى كنم و غم مردنت را ندارم تنها غم من حال فرداى توست.
فليت شعرى ما قلت و ما قيل لك؟ يعني پس اي‍كاش مى دانستم كه تو در قبر چه گفتى و به تو چه گفتند؟
خداوندا حقوقى را كه براى من بر او واجب كرده بودى بر او بخشيدم پس تو هم حقوق خود را كه بر او واجب كرده بودى ببخش چه آنكه تو به جود و كرم از من سزاوارترى .
و از حضرت صادق (ع) منقولست كه چون مؤ من را داخل در قبر كنند نماز در طرف راست و زكوة در طرف چپ او و برّ يعنى نيكويى و احسان مسلط بر او شود و صبر او در ناحيه اى قرار گيرد، پس وقتيكه نکير و منکر براي سؤ ال بيايند صبر به نماز و زكوة و بِر و نيکي گويد: صاحب خود را دريابيد يعنى پيکر مرده را نگاهدارى كنيد پس هر گاه از آن ناتوان شديد من نزد آن هستم .