فرار از چیزی که دنبال ماست و مارو هرلحظه به یاد دارد(منازل آخرت)

[عبدالله91]

در این نوشته از کتابهای: نهج البلاغه و منازل الاخرة شیخ عباس قمی استفاده شده است

منزل اول: مرگ

مرحلۀ اول:سکرات مرگ و شدت جان کندن

سوره مبارکه «ق» آیه 19:

«و حقیقتا که بی هوشی مرگ،آمد این همان است که از آن روی گردان بوده ای»

واین مرحله بسیار دشوار است زیرا سخنی ها از هر طرف به محتضر رو می کند.از طرفی شدت مرض و درد و بسته شدنزبان و رفتن قوا از اندام،از طرف دیگر گریستن اطرافیان و وداع وغم جدایی ... و به فکر اعمال و حلال و حرام افتادن و اینکه راه اصلاح آنها بسته شده و راه جبرانی نمانده و وقت تمام شده سختی ها را زیاد می کند به طوری کهمولا علی(ع) می فرمایند:

«به یاد می آورد اموالی را که آنها را جمع کرده ودر راه پیدا کردن آنها-از حلال و حرام- چشم پوشیده و از جاهایی که واضح و یا مشتبه بود به دست آورد، تبعات و پی آمدهای جمع کردن مال ها همراه و ملازم اوست....گوارایی و لذت مال غیر است و وبال و سنگینی بر پشت او مانده است.»

از طرف دیگر چشمش می بیند چیزهایی را که پیش از آن نمی دید:

سوره مبارکه «ق» آیه 22:

«... ما پرده را از تو برداشتیم و امروز چشم تو تیز(بین) است.»

می بیند حضرت رسول و اهل بیت وملائکۀ رحمت و ملائکۀ غضب را حاضر شده اند تا دربارۀ او چه حکم شود و چه سفارش نمایند؟ و از طرف دیگر ابلیس و اعوان او برای آنکه او را به شک اندازند جمع شده اند و می خواهند کاری کنند که ایمان او از او گرفته شود و بی ایمان از دنیا برود و از طرفی هول آمدن ملک الموت که آیا به چه هیئت خواهد بود و به چه نحو جان او را قبض خواهد نمود ...

بهتر است توصیف زیبای مولا را از لحظه مرگ در پست زیر بخوانیم:

دوست عزیزی که درخواست کرده بودن در پست بعدی به زودی در باره قبر و فشار وسوال قبر مینویسیم با تشکر از دوست عزیز