آیا باید حقیقت را راجب بیماری به بیمار در حال مرگ گفت یا نه؟

[Only Math]

سلام
به نظر منم بايد فرد بدونه كه بتونه براي اون زمان باقي مونده برنامه ريزي كنه

[amin_745]

منم گزینه اول رو انتخاب کردم. به نظر من این افراد حق دارن که از وخامت اوضاع و محدوده تقریبی زمان باقی مانده مطلع باشند.

[نازخاتون]

تصميم گيري بسيار سخته.
گزينه 1
اگر واقعا اميدي به ادامه حيات او نيست بايد به ايشان گفت.
گزينه 1 محكمتر مي شود اگر ايشان باهوش و كنجكاو
باشند.

[سجاد عابدی]

بدونه بهتر هست تا حد اقل برای زندگی باقی موندش هر فکر یا ارزویی دارد بر دنبالش البته نیاز به یک مشاوره خوب هم داره

[Me121]

میگم فقط اولی ،
تو هر شرایطی یا حداقل اکثر مواقع حق داریم ک از واقعیت اون چیزی که داره برامون اتفاق میفته باخبر باشیم مخصوصا وقتی پای بقیه عمر یا لحظه های آخر زندگی وسط باشه ... فکر میکنم تواین شرایط با دونستن حقیقت ، اطرافمونو روشن تر میبینیم و واسه بقیه لحظه ها باحساسیت بیشتری تصمیم میگیریم

[PiXiE]

من به شخصه نمیگم همچین خبری رو ...

ولی مطمئن هم باشید که مثله این فیلم ها هم نیست که بری به یارو بگی داری میمیری بعدش طرف هم برگرده بگه : اااااااءءء دستت درد نکنه که گفتی بعد به کار خودش برسه و انگار نه انگار ...!!!

کلی داغون میشه و میشه گفت همه ی زندگی گذشته و حال و آینده ای که میخواست داشته باشه میاد جلو چشاش ...


نظر شخصی من بود ، حالا دوستان هم هر نظری دارن محترمه ...

[Me121]

درسته که همه ی زندگی و لحظه های خوشی که داشتیم از قبلو + همه ی اون لحظه هایی رو که میخواسته در آینده داشته باشه + تمام خاطره هاش ؛ جلوی چشماش اونم به طور شدید ناامید کننده میان ولی همون آدم درسته که تا آخرین لحظش به اون چیزایی فکر میکنه که دیگه نمیتونه تجربش کنه و ازش ناراحته ولی مطمئنن به بقیه فرصتاش بیشتر از حسرت خوردن و ناراحتی اهمیت میده ... بعد یه دوره البته با کمک اطرافیانش حتما میتونه ادامه بده ... ولی هیچ وقت اون آدم سابق نمیشه و نخواهد شد و در ضمن تصور اینکه آدم چه حالی میشه بعد شنیدن این خبر برای کسی که تاحالا تجربش نکرده غیرممکنه ... و هیچ کسی هم نمیتونه به اندازه ی خود آدم تو اون شرایط کمک باشه ...

با احترام

[UniverCell]

من گزینه دو رو انتخاب میکنم. اگه خواستید دلیلش رو میگم

[kamanabroo]

من فکر می کنم به نوع بیماری، به شخصیت بیمار، و نگاه بیمار به بیماری و زندگی، بستگی داره
و بیشتر وقتها هر بیماری اگه بدونه بیماریش چیه و عاقبتش چیه خیلی راحت تر می تونه کنار بیاد
چون نوع رفتار دکترها و اطرافیان رو با نوع بیماریش می تونه بسنجه که چقدر حساسه
اما اگه ندونه
و رفتارهای عجیب و غریب و حساسیت ها و بعضی پنهان کاری ها رو ببینه، مسلما استرس بیشتری بهش وارد میشه.

اما اگه بیمار خیلی از مرگ هراسانه ، و خود دونستن نوع بیماری یک قدم اون رو به مرگ نزدیکتر می کنه اینجا نباید گفت و باید احتیاط کرد.

[poune]

یه مورد جدید تو بحث میخوام بیارم که:
در مورد کودکان و نوجوانان چی کار باید کرد با توجه به اینکه در ردههای سنی متفاوت رویکرد و روش برخورد با یه موضوع متفاوته.
آیا یه کودک 9 ساله میتونه متوجه مرگ باشه؟ روش برخوردش با این موضوع چه جوریه؟